Σάββατο 6 Ιουνίου 2015

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Αν θα ερχονταν ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ στη γη πιστευετε οτι θα κηρυττε κατι το διαφορετικο; Γι αυτο τον μνημονευει ο Βαρθολομαιος σαν κανονικο επισκοπο Ρωμης. Πιστευουν στο ιδιο "ευαγγελιο" της Πανθρησκειας του Αντιχριστου. Ναχετε τις ...ΑΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥΣ, χριστιανοι της Ελλαδικης Κρατικης Εκκλησιας!!! Εμεις δεν θα παρουμε.

ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ : 

ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ ΚΑΙ Η ΒΙΒΛΟΣ 

ΕΙΝΑΙ ΤΟ…ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ

Δημοσιευμα



Σε ένα πρόσφατο πανοικουμενιστικό ρεσιτάλ του ο Πάπας της Ρώμης Φραγκίσκος, μιλώντας στις 3 Ιουνίου από τον κλασικό εξώστη του Βατικανού στο κοινό που βρίσκονταν στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, δήλωσε με ξεκάθαρο τρόπο πως θεωρεί ότι η Αγία Βίβλος είναι το… ίδιο πράγμα με το Κοράνι των μουσουλμάνων.


Ο αρχηγός των παπικών και αρχιαιρεσιάρχης του χριστιανισμού όμως δεν αρκέστηκε σε αυτή την δήλωση. 
Προχώρησε ακόμα περισσότερο ισχυριζόμενος πως ο Ιησούς Χριστός, ο Μωάμεθ, ο Γιαχβέ και ο Αλλάχ, είναι το… ίδιο πράγμα δηλαδή διαφορετικά ονόματα του ίδιου Θεού. 
Φυσικά υπήρξε και η οικουμενιστική στήριξη αυτών των πρωτοφανών αναφορών, πως επί χρόνια ο πόλεμος χώρισε τους ανθρώπους διαφόρων θρησκειών και τώρα ήρθε η ώρα της… «ενότητας» και της σύγκλισης των θρησκευτικών δογμάτων.
 

Να σημειωθεί ότι πρόθεση του Πάπα όπως αναφέρουν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες, είναι να πυκνώσει τις επαφές του με το μουσουλμανικό ιερατείο και θα έχει σημαντική συνάντηση σε λίγους μήνες ίσως τον επόμενο Φεβρουάριο, για να διατρανώσει την θέληση του να επιτευχτεί σύγκλιση με το Ισλάμ. 

Χαρακτηριστικές είναι και οι πόζες του ίδιου Πάπα που φέρεται να ασπάζεται ευλαβικά το Κοράνι.
Αλλά για το Κοράνι και για την ιερότητα του ο Πάπας δεν διεκδικεί την αποκλειστικότητα. 
Και ο προκαθήμενος του Φαναριου έχει στο παρελθόν δωρίσει το Κοράνι χαρακτηρίζοντας το σαν ιερό βιβλίο, ενώ το ίδιο έχουν κάνει και οι προκαθήμενοι των Ιεροσολύμων και της Αλεξανδρείας. 
Και όλα αυτά με το πονηρό και σατανικό δέλεαρ της… «αγάπης» και της «ενότητας»!
Δηλαδή της… «ενότητας» με τον «Έξω από εδώ»!


ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Αναίρεση κατηγορίας Κυπριανού Χριστοδουλίδη για «αποτείχιση εντός των τειχών της καινοτόμου νεωτερικής εκκλησίας»



Αναίρεση κατηγορίας Κυπριανού Χριστοδουλίδη για «αποτείχιση εντός των τειχών της καινοτόμου νεωτερικής εκκλησίας»


Από το Ιστολόγιο «Ομολογία»
http://apotixisi.blogspot.com.au/2015/06/blog-post_86.html#comment-form
Kyprianos Christodoulides5 Ιουνίου 2015 – 2:16 π.μ.

“Φίλε, αυτός είναι ο δρόμος της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. Μας τον δείχνουν οι Άγιοι Πατέρες. Η Ορθοδοξία είναι η Πίστι των Πατέρων. Αλλοιώς δεν διαφέρουμε από τους Προτεστάντες”
 

κχ
Αν είναι όπως τα γράφει ο κ. Οδυσσέας, δηλαδή, μένουμε αποτειχισμένοι εκτός εκκλησίας οικουμενιστών και εντός εκκλησίας αποτειχισμένων, για να μη το κάνουμε σαν τους προτεστάντες, τότε υπάρχει ένα ερώτημα : 

Ποιον μνημονεύουν οι ιερείς σε περίπτωση εκλιπόντος και μη υπάρχοντος επισκόπου ; 
Εν προκειμένω, ποιον θα μνημονεύει τώρα ο Ιερομόναχος Ευθ. Τρικαμηνάς ; 
Αν αρκεί το “πάσα επισκοπή ορθοδόξων”, είναι ποτέ δυνατόν ο λαός να καταργεί την μνημόνευση επισκόπου και να μπαίνει αυτός στη θέση του ; 
Διότι τί σημαίνει το “πάσα επισκοπή ορθοδόξων” ; 
Η γνώμη μου είναι ότι κάτι δεν πάει καλά, εκτός αν κάνω λάθος, οπότε παρακαλώ να με διορθώσουν όσοι γνωρίζουν καλύτερα.
Βεβαίως, μη νομιστεί ότι συντάσσομαι με το τραγελαφικό : αποτείχιση εντός των τειχών της καινοτόμου νεωτερικής εκκλησίας. Κάθε άλλο. 
Αν κατηγορούνται οι παλαιοημερολογίτες ότι έγιναν σαν τους προτεστάντες, οι εντός καινοτομίας παραμένοντες, αλλά αποτειχισμένοι στα λόγια, έγιναν σαν τους παπικούς που κανείς δεν τολμά να φύγει.
Με δεδομένο, λοιπόν, ότι οι εντός καινοτομίας και ήδη εκτός εκκλησίας αποτειχισμένοι θα βρεθούν σύντομα ορφανοί, αφού τους παλαιοημερολογίτες τους έχουν διαγράψει, πείτε μας, πώς προβλέπεται να συνεχιστεί ο αγώνας της πληγωμένης από τον οικουμενισμό, όχι όμως και από τον νεωτερισμό του 1924, Εκκλησίας της Ελλάδος ;
Τέλος, μη νομισθεί ότι δεν θα γράψουμε, αυτά που δεν σας λένε οι εντός καινοτομίας αντιοικουμενιστές και ίσως, δεν υποψιάζονται οι ορφανοί (σε λίγο) από νεωτερικούς επισκόπους αποτειχισμένοι. 
Η συμμαχία μεταξύ Βατικανού και Φαναρίου έγινε προκειμένου να αντιμετωπισθεί ο επελαύνων Προτεσταντισμός, κυρίως δε ο Αγγλικανισμός, ο οποίος δρα ως Δούρειος Ίππος κατά της Ορθοδοξίας. Οι Αγγλικανοί έχουν ξεπεράσει κατά πολύ την παπική Ουνία.
Αυτός ο ακήρυκτος πόλεμος δεν είναι καθόλου νέος, έχει πολύ βαθιές ρίζες. Τώρα όμως που οι Προτεστάντες έχουν σύμμαχο τους Σιωνιστές, τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά για το Βατικανό και την οικουμενιστική Διπλωματία του. Όσο για εμάς εδώ, άλλο δεν θα γράψουμε από κάτι λίγους στίχους

 «Στη γη των Bησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις»
(‘Αλκης Αλκαίος)

 


Απάντηση Νικολάου Πανταζή:
Φίλε Κυπριανέ
Θα αφήσω τον Οδυσσέα να σου απαντήσει καταλλήλως για το ανεπιτυχή και ανεπίτρεπτο συσχετισμό σου του Οδυσσέα με τους προτεστάντες «για να μη το κάνουμε σαν τους προτεστάντες». 
Θα αφήσω και τον π. Ευθύμιο να σου απαντήσει, εάν τελικά ευκαιρισει και ενημερωθεί για την άρνηση και αμφισβήτησή σου ότι «κάτι δεν πάει καλά» με την εκκλησιολογία του, ως προς την μνημόνευσή του «υπέρ πάσης επισκοπής ορθοδόξων».



Είναι βεβαίως προς τιμήν σου το ότι αναγνωρίζεις και ταπεινά δηλώνεις το «εκτός αν κάνω λάθος, οπότε παρακαλώ να με διορθώσουν όσοι γνωρίζουν καλύτερα.» Εάν το πραγματικά το εννοείς αυτό και είσαι ευπρόσδεκτος για καλόπιστη διόρθωση, τότε αυτό αποκαλύπτει το ευγενές ήθος σου πως δεν κάνεις τον πολύξερο και πολυμαθή, τον Δογματικό και Ερμηνευτή των Κανόνων και της Θεολογίας. Ούτε πάλι και εγώ θα τολμούσα να κάνω το δάσκαλο στο χώρο σου, στην επιστήμη σου, διότι θα αποδεικνυόμουν μωρός και αδιάβαστος.
Ένα το κρατούμενο.


Δεύτερον: Η πεπαλαιωμένη και ξεπερασμένη πια δήλωσή σου «αποτείχιση εντός των τειχών της καινοτόμου νεωτερικής εκκλησίας» δεν ισχύει και ειλικρινά νόμιζα, αδελφέ μου, πως είχε αυτό οριστικά μέσα σου ξεκαθαριστεί. Το ότι επανέρχεσαι στο «ίδιον εξέραμα» τούτο, «ουκ ανδρος σοφού»…
Αλλά για να το ξεκαθαρίσουμε μία και καλή, το ότι προτιμούμε (για λόγους που εσύ δεν σέβεσαι και δεν θέλεις να κατανοείς) να ακολουθούμε, να δανειζόμαστε το ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΜΕΤΡΗΣΕΩΣ ΧΡΟΝΟΥ της όντως «καινοτόμου νεωτερικής εκκλησίας», αυτό ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ πως ταυτιζόμαστε με αυτήν και διατηρούμε Δογματική, Μυστηριακή ΚΟΙΝΩΝΙΑ με αυτήν!



ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΣΥ, το ότι προτιμας να ακολουθείς, να δανείζεσαι το χρονικό εργαλείο μετρήσεως χρόνου ενός ΠΑΓΑΝΙΣΤΗ, Ειδωλολάτρη, Ιούλιο Καίσαρα, αυτό δεν σημαίνει (ούτε ποτέ επιτρέπεται να το συμπεραίνουμε) ότι αυτομάτως ταυτίζεσαι με αυτόν τον ειδωλολάτρη και ασπάζεσαι το αιρετικό του πιστεύω. Είσαι επιστήμων. Δείξε, σε παρακαλώ, την απαιτούμενη κατανόηση και λογική.
«Αποτείχιση εντός των τειχών της καινοτόμου νεωτερικής εκκλησίας»
Και εδώ, κάτι δεν πάει καλά με τη φράση σου και την ατέρμονη εμμονή σου. Δεν υφίσταται ΚΑΜΜΙΑ «Αποτείχιση εντός των τειχών». 
Το Ημερολόγιο ΔΕΝ μας τοποθετεί «εντός των τειχών» αλλά το Δόγμα. 
«Τείχη νοητά καθορώμεν τα της πίστεως ημών δόγματα» και όχι τα Εορτολόγια. Βέβαια, το ένα συσχετίζεται με το άλλο. Εμείς οι Αποτειχισθέντες, 
ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ, ΔΕΝ καταπατούμε ΚΑΝΕΝΑ Δόγμα ούτε αυτό το Πασχάλιο που επικαλείσαι. Εάν συνεχίζεις να μας εγκαλείς για καταπάτηση Δόγματος, να το υποστηρίξεις σε παρακαλώ κανονικά, με Κείμενα Πατερικά και Παραπομπές, με Κανόνες και αναφορές, όχι με «λαϊκά τραγούδια»…



Όσο για την προφητική σου πρόβλεψη πως «οι αποτειχισμένοι θα βρεθούν σύντομα ορφανοί», είναι μάλλον ανέκδοτο Κυπριακό… Μας «διαφωτίζετε το σκότος» εφ’ όσον τολμάτε να γράφετε αυτά που «δεν υποψιάζονται οι ορφανοί (σε λίγο) από νεωτερικούς επισκόπους αποτειχισμένοι.» (να ‘το πάλι το ανέκδοτο για να το καταλάβουν αυτοί που δεν κατάλαβαν, κατάλαβες;)



Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Ο Σατανας καταφερε να υπνωτιση τους σημερινους ολιγιστους χριστιανους και με οργανα του τους πνευματικους και τους γερονταδες τους, τους ....χορευει ολους στο ταψι, αφου τους επεισε οτι δεν υπαρχει η Αιρεσι του Οικουμενισμου Πανθρησκειασμου και δεν χρειαζεται καμμια αντιδρασι κατα του Αρχιαιρεσιαρχου Βαρθολομαιου και των συνενοχων επισκοπων και αρχιεπισκοπων που τον μνημονευουν, κοινωνουν μαζι του και με τους αλλους πολλαπλους Αιρετικους επισκοπους και πατριαρχες. Τους εκαναν να πιστευουν οτι δεν υπαρχει κανενα προβλημα και ας μας βεβαιωνουν ΟΛΟΙ σχεδον οι ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ οτι μαγαριζομαστε και μολυνομαστε και πανουκλιαζουμε απο τους Αιρετικους και απο την Αιρεσι, αλλα και απο τους κοινωνουντας με αυτους, γι αυτο απαιτειται η ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ ΜΑΣ, ΩΣ ΑΠΟ ΟΦΕΩΣ, οπως ολοι εν ενι στοματι και μια καρδια αποφαινονται και μας επιτασσουν. Ελαχιστοι ξυπνουν και βρισκονται εν εγρηγορσει, οι λοιποι κοιμωνται τον υπνο του δικαιου κατω απο την σκεπη της Σατανικης Παναιρεσεως. Ο σωζων εαυτον σωθειτω.


ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΚΟΙΝΩΝΕΙΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΥΣ,  
ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΕΤΕ 
ΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΝ.













Ο πατηρ Ευθυμιος Τρικαμηνας σημερα Σαββατο 6 Ιουνιου του Αγιου Ιλαριωνος ηγουμενου Δαλματων, τελει την Θεια Λειτουργια στον ιερο ναο του Αγιου Μαρκου του Ευγενικου στην Σουρωτη Θεσσαλονικης.
Ηδη βρισκομαστε σε περιοδο Ανοιξεως και δεν εχουμε πλεον προβλημα χωρου αλλα εχουμε χωρητικοτητα ακομα και Χιλιων ατομων.
Ευπρόσδεκτοι απαντες Βορειοελλαδιτες και Νοτιοελλαδιτες.



ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ. 


Ο π. Ευθύμιος δεν κοινωνεί όσους κοινωνούν εκεί που μνημονεύονται οι αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι, αλλα και οσους κοινωνουν εκει, που οι κατα τοπους επισκοποι μνημονευουν τον Αρχιοικουμενιστη πατριαρχη Βαρθολομαιο, τον χειροτερο και Λυσσωδεστερο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣΤΗ της Ιστοριας του Πλανητη και αυτο γιατι ολοι μαζι κληρικοι και λαϊκοι, αποτελουμε ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΑ ΔΟΧΕΙΑ και ΜΟΛΥΝΟΜΑΣΤΕ απο τους Αιρετικους, οπως ΟΜΟΦΩΝΑ εντελλονται οι Αγιοι ΠΑΤΕΡΕΣ που αντιμετωπισαν στην εποχη τους κατα μετωπον και κονταροχτυπηθηκαν με τις διαφορες ΑΙΡΕΣΕΙΣ.

Η ΟΜΟΦΩΝΙΑ ΤΟΥΣ αποδεικνυει περιτρανα ποιο ειναι το πραγματικο θελημα του ΘΕΟΥ.  

 


Του Μεγαλου Αγωνιστου της Ορθοδοξιας του Οσιου Ιλαρίωνος του νέου, Ηγουμένου της Μονής Δαλμάτων 

 

Εορτή του Οσίου Ιλαρίωνος, του νέου και Ηγουμένου της Μονής Δαλμάτων


Ο Όσιος Ιλαρίων γεννήθηκε το 775 μ.Χ. και καταγόταν από την Καππαδοκία. Οι γονείς του, Πέτρος που ήταν προμηθευτής άρτου των ανακτόρων και Θεοδοσία, ήταν ευσεβείς και ενάρετοι άνθρωποι και γαλούχησαν τον μικρό γιο τους με τα νάματα της ορθόδοξης πίστης.


Όταν ενηλικιώθηκε, ποθώντας το δρόμο της αρετής και της άσκησης πήγε στο μοναστήρι της Ξηρονησίας, στην Κωνσταντινούπολη, όπου αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώματι στην άσκηση, την αυστηρή νηστεία, τη σιωπή και την μελέτη των Θείων Γραφών.
Αργότερα πήγε στη Μονή Δαλμάτων, όπου και έγινε μεγαλόσχημος. Εκεί παρέμεινε μία δεκαετία σαν κηπουρός και γρήγορα έγινε παράδειγμα άσκησης, ταπεινοφροσύνης και μεγαθυμίας για όλους τους αδελφούς, οι οποίοι παμψηφεί τον ανέδειξαν ηγούμενο της Μονής.

Όταν ξέσπασε η θύελλα της Εικονομαχίας ο αυτοκράτορας Λέων ο Αρμένιος, με τον ασεβή πατριάρχη Θεόδοτο το Μελισσηνό, προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να κάμψουν το αγέρωχο φρόνημα του Οσίου. 
Εκείνος όρθωσε το πνευματικό του ανάστημα και στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.
Τότε άρχισε ο απηνής διωγμός του. 
Επί οκτώ ολόκληρα χρόνια, υπέστη αγόγγυστα και με θαυμαστή καρτερία περιορισμούς σε απομακρυσμένες Μονές, φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς και εξορίες.
Άντεξε όμως, όλες τις ταλαιπωρίες «ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού», ευχαριστώντας και δοξάζοντας τον δωρεοδότη Κύριο, πού τον αξίωσε να μείνει αλύγιστος στις επάλξεις του αγώνα. 
Μετά το θρίαμβο της Ορθοδοξίας, επέστρεψε στη Μονή του, έζησε τρία ακόμη χρόνια και εκοιμήθη ειρηνικά σε ηλικία 70 ετών, το 845 μ.Χ.
 

Απολυτίκιο:  Ήχος α'. Τού λίθου σφραγισθέντος.
 

Τών λόγων τού Κυρίου γεωργήσας τήν χάριν, ήνθησας ως έλαια, Ιλαρίων παμμάκαρ, ελαίω τών θείων αρετών, καί τής ομολογίας σου σοφέ, ιλαρύνων τάς καρδίας καί τάς ψυχάς, τών πίστει σοί εκβοώντων δόξα τώ δεδωκότι σοί ισχύν, δόξα τώ σέ στεφανώσαντη, δόξα τώ ενεργούντι διά σου, πάσιν ιάματα.



Τό πρτο εναι τά λείψανα;

το εροκήρυκος ρχιμ. Δανιήλ εράκη



Ζητᾶμε τό ἀληθινό. Ζητᾶμε τό πρωτεῦον. Ζητᾶμε τό σωτηριῶδες. Ἄν τό πρῶτο γίνη τελευταῖο καί τό δεύτερο ἤ τό τρίτο γίνη πρῶτο, τότε  ἔχουμε κ­τροπή. Καί μάλιστα τρομερή.
 

Τό πρῶτο εἶναι ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου. 
Τό δεύτερο ἤ τό τρίτο..., εἶναι ἡ προσκύνησις ἑνός ντως ἱεροῦ λειψάνου. Τά προβαλλόμενα ὅμως ὡς λείψανα τοῦ ἁγίου ἤ τῆς ἁγίας (τάδε) εἶναι ντως τοῦ ἁγίου ἤ τῆς ἁγίας (τάδε); 
Ἄν εἶναι ἁμαρτία νά μή τιμᾶς τό βεβαιωμένο λείψανο ἑνός ἁγίου (καί δή μάρτυρος), πολλές φορές περισσότερο εἶναι ἁμαρτία τό νά «μετασχηματίζη» κάποιος ἁπλᾶ ὀστᾶ σέ ἱερά λείψανα, καί μάλιστα συγκεκριμένου ἁγίου!



● Στό σημεῖο αὐτό προβάλλουν πολλοί (καλοπροαίρετοι καί μή) τό... ­λάθητο ἑνός προσώπου! Λένε:

«Μά εναι δυνατόν κληρικός ( μοναχός) νά λέη τέτοια ψέματα; Νά πλάθη παραμύθια καί νά τά σερβίρη γιά λήθεια;».

Ἔτσι ὅμως εἰσάγουμε στόν ὀρθόδοξο χῶρο τό παπικό ἀλάθητο, πολύμορφο μάλιστα καί πολυπρόσωπο, ἀφοῦ κάθε «καλός» παπᾶς ἤ «ἅγιος» γέροντας πα­ρουσιάζεται ὡς... αὐθεντία!!!



● Ρωτᾶμε πολύ ἁπλᾶ:

Ὑπάρχει περίπτωσις νά ἔλθη σέ ναό λείψανο καί νά ἀμφισβητηθῆ ἡ γνη­σιότητά του; Αὐτός πού τό μεταφέρει σχυρίζεται, ὅτι εἶναι ἤ τοῦ προφήτου Ἡσαΐα, ἤ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου ἤ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ἤ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ἤ, ἤ!...

Καί λοιπόν; Θά γίνεται αὐτό πιστευτό ἀσυζητητί;


Ρωτᾶνε:

«Καί τί θά κάνουμε; Θά καθίσουμε νά ξετάζουμε τό κάθε λείψανο;».



● Γι᾽ αὐτό ὅμως ὑπάρχει ἡ κκλησιαστική διοίκησις. Γιά νά ἀποφαίνεται γιά τή γνησιότητα λειψάνων καί διδασκαλίας.

Καί ὄχι μόνο, ἀλλά καί γιά νά νουθετῆ τό λαό νά προσέχη τό μεζον, ὄχι τό λασσον (τό μεγάλο, ὄχι τό μικρό). Καί ὄχι μόνο, ἀλλά καί γιά νά συνιστᾶ σέ ἐπισκόπους καί πρεσβυτέρους, ὅτι πρῶτο ἔργο τους εἶναι ἡ κατήχησις καί τό κή­ρυγμα, τό νά λαλοῦν τό λόγο τοῦ Εὐαγγελίου καί τό νά καλοῦν «εἰς μετάνοιαν».



● Ἀποτελεῖ ἐκτροπή τό νά καλυφθῆ τό πρόσωπο καί ἠ διδασκαλία τοῦ Χρι­στοῦ, τοῦ Ἐσταυρωμένου καί Ἀναστάντος, ἀπό τή λεγόμενη λειψανοπροσκύ­νησι.

Στήν Ἐκκλησία δέν ἰσχύει μόνο τό «κάθε πργμα στόν καιρό του». Ἰσχύει καί τό «κάθε πργμα εραρχικά στή θέσι του».

Δέν εἶπε ὁ Κύριος «Ζητεῖτε πρῶτον λείψανα...», ἀλλά εἶπε: «Ζητετε πρτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην (ἀρετήν ἤ ἁγιότητα) αὐτοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. στ´ 33). Τό ζήτημα τῆς προτεραιό­τητας καί τοῦ ὀρθοῦ προσανατολισμο εἶναι σπουδαῖο.



● Ἄν ἀφεθῆ ἀνεξέλεγκτο τό φαινόμενο, τότε τό «παπικό ἀλάθητο» θά βάζη κάθε τόσο τή σφραγῖδα του καί θά μᾶς σερβίρη ἀπό τίς ὑπόγειες στοές καί ἀ­ποθῆκες του ὅ,τι θέλει. Καί μεῖς θά τό ὑποδεχώμεθα... μέ τιμές ἀρχηγοῦ κράτους!


Ἐπ᾽ εὐκαιρίᾳ ρωτᾶμε:

Εἴχαμε ἤ δέν εἴχαμε σέ ναούς καί μοναστήρια λείψανα τῆς ἁγίας Βαρ­βάρας; 
Ἀκόμα καί σέ Ναούς τῆς Ἁγίας Βαρβάρας προβάλλονταν λείψανα τῆς ἁγίας. 
Σέ τί, λοιπόν, διαφέρουν τά ἐλθόντα ἀπό τό Παπικό κράτος λείψανα; 
Ἄλλοι χάρι ἔχουν τά νεοελθόντα ἀπό ἐκεῖνα πού ὑπάρχουν σέ ὀρθόδοξους χώ­ρους; 
Γίνονται διακρίσεις γιά τήν ἴδια ἁγία ἀνάμεσα σέ χαριτωμένα καί μή χαριτωμένα λείψανα; 
Καί ἄν ὅλα εἶναι χαριτωμένα, πρός τί ὁ θόρυβος, ὅτι ἦλ­θαν τά λείψανα τῆς ἁγίας;



● Ἡ γία Βαρβάρα φυσικά καί τιμᾶται στόν οὐρανό μέ ἀπείρως ὑψηλό­τερες τιμές. Ἀλλά δέν εἶναι ἀνάγκη νά δίδουμε ἀφορμή σέ θέους νά χλευάζουν λείψανα ἁγίων!



● Ἄν ἀφεθῆ ἀνεξέλεγκτο τό φαινόμενο, τότε καί τό ἅγιο Ποτήριο θά... ὑ­ποβαθμισθῆ, ἀφοῦ κατ᾽ ἀποκλειστικότητα ἀσχολούμεθα μόνο μέ τή μεταφορά καί περιφορά λειψάνων.



Ἄν ἀφεθῆ ἀνεξέλεγκτο τό φαινόμενο, τότε ὁ Ζωντανός Χριστός θά περάση σέ δεύτερο πλάνο!



Τιμή στούς ἁγίους. Ναί! Στή μίμησί τους δέν ὑπάρχει μέτρο. Στήν περιφορά ὅμως καί τήν προβολή λειψάνων (κάποτε καί χρημάτων ἕνεκεν...) ἀπαιτεῖται μέτρο. Ἀπαραίτητα!




ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Αυτοι οι δημοσιοκαφροι ποτε θα λογοδοτησουν για την ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥΣ; Περιμενουμε απο την Επαναστατικη Κυβερνησι του κ. Τσιπρα να τους στηση ολους στο σκαμνι.

ΠΟΣΑ ΚΕΡΔΙΖΑΝ ΟΙ ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΡΤ ΓΙΑ ΤΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ «ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ»

Μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι, παράσιτα και υπηρέτες ενός πολιτικού συστήματος που έριξε την χώρα στα βράχια, πανάκριβα αμειβόμενοι και ευνοούμενοι σκανδαλωδώς την ίδια ώρα που συνάδελφοι τους ήταν αποκλεισμένοι από τα ΜΜΕ ένεκα της «λόξας» τους να αποκαλύπτουν την αλήθεια και να μάχονται ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους γι” αυτόν τον δύσμοιρο τόπο.
Το σκάνδαλα των προκλητικότατων αμοιβών τους που «σπάνε κόκαλα» σε μια Ελλάδα βυθισμένη στην μνημονιακή μιζέρια, πρέπει να προβάλλονται όσο το δυνατόν περισσότερο για να καταλαβαίνουν, όσοι καταλαβαίνουν, πως μας έφεραν στο σημερινό κατάντημα μιας χώρας προδομένης και εγκαταλειμμένης σε ξένους ανθέλληνες τοκογλύφους.
Πολλοί από αυτούς συνεχίζουν και σήμερα το… «θεάρεστο» έργο τους ακόμα και σαν «βολευτές» του κοινοβουλευτικού θεάτρου της ελληνικής τραγωδίας.
Θαυμάστε τους!


ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

Ένα βήμα πίσω, δυό μπρός, η ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ προχωρεί υπό την ηγεσία του Πάπα και την Ορθόδοξη Εκκλησία κομπάρσο!

Σαράγεβο: Συνάντηση των τεσσάρων μεγαλύτερων θρησκευτικών κοινοτήτων υπό τον Πάπα Φραγκίσκο

Εκπρόσωποι των τεσσάρων μεγαλύτερων θρησκευτικών κοινοτήτων στη Βοσνία−Ερζεγοβίνη επιβεβαίωσαν τη συμμετοχή τους στην οικουμενική διαθρησκειακή συνάντηση με τον Πάπα Φραγκίσκο, κατά την επίσκεψή του στο Σαράγεβο, στις 6 Ιουνίου, δήλωσε ο μοναχός Γιόζο Μάριντσιτς, μέλος της εκκλησιαστικής επιτροπής για την προετοιμασία της επίσκεψης του Προκαθημένου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Σαράγεβο: Συνάντηση των τεσσάρων μεγαλύτερων θρησκευτικών κοινοτήτων υπό τον Πάπα ΦραγκίσκοΟ Πάπας Φραγκίσκος, όπως προβλέπεται από το πρόγραμμα της επίσκεψής του στο Σαράγεβο, το απόγευμα του Σαββάτου, στο Διεθνές Φοιτητικό Κέντρο Φραγκισκανών θα συναντηθεί με εκπροσώπους της Ισλαμικής Κοινότητας, της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Εβραϊκής Κοινότητας.

"Αυτή την οικουμενική διαθρησκειακή συνάντηση, εμείς οι Φραγκισκανοί, τη θεωρούμε μεγάλη τιμή και αναγνώριση του έργου μας στον οικουμενικό διάλογο, μέσω της παρουσίας μας στους χώρους αυτούς εδώ, πάνω από 700 χρόνια" ανέφερε ο μοναχός Γιόζο.
Πενήντα εκπρόσωποι της Ισλαμικής Κοινότητας με τον επικεφαλής της Χουσεΐν Καβάζοβιτς, αντιπροσωπεία της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με επικεφαλής τον Επίσκοπο Ζαχουμίου - Ερζεγοβίνης Γρηγόριο και η Εβραϊκή Κοινότητα με 29 εκπροσώπους της με επικεφαλής τον πρόεδρο της Γιάκομπ Φίντσι θα συμμετάσχουν στη συνάντηση.
Εκ μέρους της Καθολικής Εκκλησίας, στη συνάντηση θα λάβουν μέρος 59 ιερείς με επικεφαλής τον Επίσκοπο Σαράγεβο Βίνκο Πούλιτς και τον επικεφαλής της φραγκισκανής επαρχίας Βοσνίας, μοναχό Λόβρο Γκάβραν.
"Ο Πάπας θα συναντηθεί με τις εκκλησίες και τις θρησκευτικές κοινότητες που συμμετέχουν στο Διαθρησκειακό Συμβούλιο Βοσνίας με έμφαση σε εκείνα που μπορούν να κάνουν οι κοινότητες αυτές για τη διαφύλαξη δίκαιης ειρήνης στη χώρα" είπε ο μοναχός Γιόζο, υπενθυμίζοντας ότι ο Ποντίφικας εξήγησε πως μεταβαίνει στη Βοσνία ως αδελφός και αγγελιοφόρος ειρήνης ώστε να εκφράσει σε όλους σεβασμό και φιλία και να τους ενθαρρύνει για ειρηνική συμβίωση στη χώρα.

Μια παράμετρος που δημιούργησε και εκμεταλλεύτηκε ο Οικουμενισμός: Το ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΟΣ! Στην πράξη καταντήσαμε Βατικανό!

Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος

Αρχιερατικές εκλογές: Μια από τα ίδια

        Ολοκληρώθηκαν οι εκλογές για την πλήρωση των Μητροπόλεων Κεφαλληνίας και Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς. Εξελέγησαν οι εκλεκτοί του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου, ο Αρχιμανδρίτης Γεράσιμος Φωκάς στη Μητρόπολη Κεφαλληνίας και ο Αρχιμανδρίτης Ιουστίνος Μπαρδάκας στη Μητρόπολη Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς. Οι εκλογές  ήσαν «μια από τα ίδια», όπως όλα τα τελευταία χρόνια... Η λέξη εκλογές θα μπορούσε να είναι εντός εισαγωγικών. Μάλλον γίνονται τυπικά, για να είναι νόμιμη η όλη διαδικασία. Θεωρητικά θα μπορούσαν τα μέλη της Ιεραρχίας να δίδουν εξουσιοδότηση στον Αρχιεπίσκοπο, όπως του δίδουν τα μέλη της ΔΙΣ  για το μέγιστο μέρος του
μηνός που δεν συνεδριάζουν, να επιλέγει εκείνος  τον  εκλεκτό του και εκ των υστέρων να  τον εγκρίνουν και να τον χειροτονούν...

        Τη συγκεκριμένη εκλογική διαδικασία επιλογής Μητροπολιτών από τον εκάστοτε Προκαθήμενο είχε κατακρίνει ως Μητροπολίτης Θηβών ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος  και είχε καταγγείλει τον συγκεκριμένο τρόπο εκλογής  ως σύμπτωμα παρακμιακής κατάστασης της Εκκλησίας και ως φαλκίδευση του Συνοδικού συστήματος. Η ευθύνη της παρακμιακής κατάστασης δεν πέφτει βεβαίως εξ ολοκλήρου στους ώμους του Αρχιεπισκόπου. Βαρύνει και τα μέλη της Ιεραρχίας. Όταν Μητροπολίτες δημόσια δηλώνουν ότι θα ακολουθήσουν τις επιλογές του Αρχιεπισκόπου, όταν Μητροπολίτης από την εις Επίσκοπο χειροτονία του έδωσε εν λευκώ το σύμψηφό του στον Αρχιεπίσκοπο, όταν πλειάδα Μητροπολιτών τη Δευτέρα, παραμονή των εκλογών, πέρασαν από την Αρχιεπισκοπή και αφού έδωσαν τα σέβη τους στον Προκαθήμενο  με προθυμία ζήτησαν και πήραν τη «γραμμή» για την ψήφο τους αποδεικνύεται ότι οι εκλογές έχουν πάρει τυπικό χαρακτήρα. Είναι λυπηρό ότι στην Ιεραρχία υπάρχει έλλειμμα επισκοπικής ευθύνης και κυρίως προσωπικοτήτων, που να μπορούν να επαναφέρουν την πνευματικότητα στην Εκκλησία. Ορισμένοι Μητροπολίτες είχαν εκφράσει της ελπίδα ότι όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος των Βοιωτών κληρικών και των άλλων συνδαιτυμόνων της Ζάλτσας θα μπορούσε να προωθηθεί ένα σύστημα δικαιότερο και πιο αξιοκρατικό στην εκλογή των Αρχιερέων. Όμως ο κύκλος δεν κλείνει αλλά διευρύνεται...
Η κατάστασή της Ιεραρχίας έχει παραμορφώσει το Συνοδικό σύστημα, που έχει διολισθήσει σε Πατριαρχικό. Κάποτε Μητροπολίτης υπερηφανευόταν ότι η Εκκλησία της Ελλάδος είναι εκκλησιαστικά η πιο δημοκρατική στη διοίκηση Της σε όλη την Ορθοδοξία. Ως επιχείρημα έλεγε ότι οι Μητροπολίτες έχουν άποψη και ψήφο και εφαρμόζεται σωστά ο 34ος Κανόνας των Αγίων Αποστόλων, που επισημαίνει τον ρόλο του Πρώτου στην Εκκλησία, αλλά και των Επισκόπων Της. Τώρα  στην Εκκλησία της Ελλάδος ισχύουν, όπως στα Πατριαρχεία,  από τον συγκεκριμένο Κανόνα μόνο τα αναφερόμενα στον Πρώτο, και οι Επίσκοποι έχουν αυτοπαραιτηθεί των ποιμαντικών ευθυνών τους, και έχουν καταστεί ένα είδος βοηθών Επισκόπων του.  

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ δημοσιευει το παρακατω κειμενο μετα μεγαλης λυπης, γοερου κλαυθμου και βαθυτατης πικριας: Προς τον Σεβ. Ράσκας Αρτέμιον από τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά, ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΔΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΧΩΡΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

 

Προς τον Σεβ. Ράσκας Αρτέμιον από τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά, ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΔΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΧΩΡΕΠΙΣΚΟΠΩΝ




Σεβασμιώτατε,

Μετά τήν συνάντησί μας στό Βελιγράδι τήν 25-5-2015, ἀφοῦ ἄκουσα τίς ἀπόψεις καί θέσεις σας διά τό θέμα τῆς χειροτονίας Χωρεπισκόπων, εἰς τάς ὁποίας προσφάτως προέβητε, σᾶς ἀνέφερα ὅτι κατ’ ἀρχάς μᾶς εὑρίσκει ἀντιθέτους τό γεγονός ὅτι ἕνας Ἐπίσκοπος, ἀποτειχισμένος καί ἐν ἐξορίᾳ εὑρισκόμενος, δύναται νά χειροτονήση Χωρεπισκόπους∙ Σᾶς ὑποσχέθηκα δέ νά σᾶς ἀποστείλω γραπτῶς τίς ἀπόψεις μας, ἀφοῦ ἐνημερώσω τούς ἀδελφούς καί εἰδικά τούς Παναγιώτη Σημάτη καί Λαυρέντη Ντετζιόρτζιο γιά τίς θέσεις καί προθέσεις σας, οἱ ὁποῖες σᾶς ὡδήγησαν νά προβῆτε εἰς αὐτήν τήν χειροτονία. 

    
Οἱ θέσεις μας λοιπόν συνοψίζονται ὡς ἑξῆς:


1) Ὁ Χωρεπίσκοπος εἶναι κανονικός Ἐπίσκοπος καί δι’ αὐτό ἡ χειροτονία του εἶναι ἡ ἴδια μέ αὐτήν τοῦ Ἐπισκόπου, μέ μόνη διαφορά ὅτι περιορίζονται τά διοικητικά καθήκοντα καί οἱ δικαιοδοσίες του. Ἐπειδή λοιπόν εἶναι κανονικός Ἐπίσκοπος ἡ ἐκλογή καί ἡ χειροτονία του πρέπει νά γίνεται σύμφωνα μέ τούς ἱερούς Κανόνες.



2) Ἄν κάπου κάποιος Κανόνας ὁμιλεῖ γενικά γιά τόν Χωρεπίσκοπο, αὐτό δέν σημαίνει ὅτι παραθεωροῦνται οἱ ἱεροί Κανόνες, οἱ ὁποῖοι ὁμιλοῦν διά τήν ἐκλογή καί τήν χειροτονία του, οὔτε πολύ περισσότερο ὅτι τόν κατατάσσουν σέ ἄλλη κατηγορία. Αὐτό γίνεται  π.χ. στόν Ι’ ἱερό Κανόνα τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου, ὁ ὁποῖος στό τέλος ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Χωρεπίσκοπον δέ γίνεσθαι ὑπό τοῦ τῆς πόλεως ᾗ ὑπόκειται Ἐπισκόπου». Ὁ Ἐπίσκοπος αὐτός τῆς πόλεως ἦτο ὁ Μητροπολίτης, ὁ ὁποῖος εἶχε τήν τοπική Σύνοδο τῶν Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι ἀπεφάσιζαν γιά τήν ἐκλογή καί χειροτονία Ἐπισκόπων καί Χωρεπισκόπων.  Ἔτσι θά πρέπει νά ἐννοηθῆ καί ἡ ἑρμηνεία τοῦ ἁγ. Νικοδήμου στήν ὑποσημείωσι τοῦ Η’ ἱεροῦ Κανόνα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς, ὁ ὁποῖος ἀναφέρει τήν διαφορά Ἐπισκόπου καί Χωρεπισκόπου: «Διαφορά δέ εἶναι μεταξύ Ἐπισκόπου καί Χωρεπισκόπου.  Ὁ μέν γάρ Χωρεπίσκοπος, μιᾶς μόνον χώρας ἐπισκοπεῖ, ὁ δέ πολλῶν.  Καί ὁ μέν ὑπό Ἐπισκόπου ᾧ ὑπόκειται καθίσταται, ὁ δέ ὑπό Μητροπολίτου. Καί ὁ μέν εἰς κάθε χειροτονίαν ὅπου ἔχει νά κάμῃ, λαμβάνει ἔγγραφον ἄδειαν ἀπό τόν Ἐπίσκοπον, ὁ δέ ἀφ’ ἑαυτοῦ ἑκάστην χειροτονίας ἐκτελεῖ».



Ὅταν λοιπόν ἀναφέρει ὁ ἅγ. Νικόδημος ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος καθίσταται ὑπό τοῦ Μητροπολίτου δέν σημαίνει ἀσφαλῶς ὅτι μόνος του ὁ Μητροπολίτης ἐκλέγει ἤ χειροτονεῖ τόν Ἐπίσκοπο, ἀλλά ὅτι γίνεται ἡ διαδικασία ὅλη περί τῆς ἐκλογῆς καί χειροτονίας πού προβλέπουν οἱ ἱεροί Κανόνες.  Τό ἴδιο ἀσφαλῶς ἰσχύει καί γιά τόν Χωρεπίσκοπον.  Ἐδῶ ἐπί πλέον πρέπει νά τηρῆται καί ἡ Παράδοσις, τήν ὁποία παντοῦ καί πάντοτε  ἀναφέρουν οἱ Πατέρες, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ στήν ἐκλογή νά συμμετέχη καί νά εἶναι σύμφωνος καί ὁ λαός.  Δηλαδή ἡ ἐκλογή νά γίνεται «ψήφῳ κλήρου καί λαοῦ».



3) Διά νά εἶναι Ὀρθόδοξος μία ἑρμηνεία, τήν ὁποία δίδομεν εἰς τούς ἱερούς Κανόνες, πρέπει ὁπωσδήποτε νά τηρῆται καί ἡ λεγομένη συμφωνία τῶν Κανόνων. Αὐτό τό τηρεῖ ἐπακριβῶς ὁ ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καί δι’ αὐτό θεωρεῖται ὁ ἄριστος τῶν ἑρμηνευτῶν. Σέ κάθε δηλαδή ἱερό Κανόνα παρατίθενται  στήν ἄκρη  οἱ ἱεροί  Κανόνες, οἱ ὁποῖοι ὁμιλοῦν καί συμφωνοῦν μέ τόν ἐν λόγῳ Κανόνα.  Ἡ συμφωνία τῶν ἱερῶν Κανόνων ἀποδεικνύει ὅτι δέν ὑπάρχει ἐναντίωσις καί διαφωνία μεταξύ τῶν ἱερῶν Κανόνων, ἀλλά ὅπου  αὐτή διαφαίνεται, ἐξηγεῖ ὁ ἅγιος τούς λόγους ἤ τίς συνθῆκες ἤ καί τό ποῦ ἀναφέρονται αὐτά, τά ὁποῖα φαίνονται διϊστάμενα, καί δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου διαφυλάσσει καί ἐξασφαλίζει τήν Ὀρθόδοξο μέθοδο ἑρμηνείας τῶν ἱερῶν Κανόνων, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μεταξύ των συμφωνία καί ἀλληλοπεριχώρησις.



Τό ἴδιο βεβαίως (ὡς ἐν παρόδῳ τό ἀναφέρομε) ἰσχύει καί γιά τήν συμφωνία μεταξύ τῆς ἁγ. Γραφῆς καί ἱερῶν Κανόνων, τό ὁποῖο δέν δύναται νά κατανοήσουν οἱ Ἀντιοικουμενιστές και, τοιουτοτρόπως, ἀποκόπτουν τόν  ΙΕ’ ἱερό Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἀπό ὅλους τούς ἄλλους ἱερούς Κανόνες καί ἀπό τήν τήν ἁγ. Γραφή καί ἔτσι δίδουν αὐθαίρετα τήν ἑρμηνεία πού τούς ἐξυπηρετεῖ στόν ἐφησυχασμό καί στό βόλεμα καί δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν δυνητική ἑρμηνεία τοῦ Κανόνος.



Στήν προκειμένη λοιπόν περίπτωσι πρέπει νά ἐξετάσωμε τό τμῆμα αὐτό τοῦ Ι’ Κανόνος τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου: «Χωρεπίσκοπον δέ γίνεσθαι ὑπό τοῦ τῆς πόλεως ᾗ ὑπόκειται Ἐπισκόπου», ἄν, μέ τήν ἑρμηνεία τήν ὁποία τοῦ δίδομε, συμφωνεῖ ἤ διαφωνεῖ μέ τούς ὑπολοίπους ἱερούς Κανόνες και, εἰδικά, αὐτούς πού ἀναφέρονται στήν ἐκλογή καί χειροτονία τοῦ Ἐπισκόπου.



Τήν συμφωνία αὐτή τήν συνοψίζει ὁ ἅγιος Νικόδημος στήν ἑρμηνεία τοῦ Α’ Ἀποστολικοῦ Κανόνος ὡς ἑξῆς: «Συμφώνως μέ τόν παρόντα κανόνα, καί διάφοροι ἄλλοι Κανόνες νομοθετοῦσι. Πρέπει μέν γάρ, ἤ ὅλοι οἱ τῆς Ἐπαρχίας ἐπίσκοποι (κατά τον δ΄. τῆς α΄. και γ΄. τῆς ζ΄. και ιθ΄. Ἀντιοχείας,) ἤ πολλοί, (κατά τόν ιγ΄. τῆς Καρθαγ.) νά συνάγωνται, καί νά χειροτονοῦσι τόν Ἐπίσκοπον. Ἐπεί δέ τοῦτο εἶναι δύσκολον, τό ὀλιγώτερον πρέπει νά τόν χειροτονοῦσι τρεῖς, καί οἱ λοιποί νά γίνωνται σύμψηφοι εἰς τήν χειροτονίαν αὐτοῦ διά τῶν γραμμάτων τους. Βεβαιῶν δέ τόν Ἀποστολικόν τοῦτον ὁ νη΄. τῆς ἐν Καρθαγ. λέγει, ὁ ἀρχαῖος τύπος φυλαχθήσεται, ἵνα ὄχι ὀλιγώτεροι ἀπό τούς τρεῖς Ἐπισκόπους, ἀρκέσωσιν εἰς χειροτονίαν Ἐπισκόπου, ὅ,τε Μητροπολίτης δηλ. καί δύω ἄλλοι Ἐπίσκοποι. Αὐτό τοῦτο λέγει, καί ὁ α΄. Κανών τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει τοπικῆς Συνόδου. Και ὁ ιβ΄. δέ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ διορίζει, ὅτι, μέ τήν κρίσιν τῶν πέριξ Ἐπισκόπων, πρέπει νά καθίστανται οἱ Ἐπίσκοποι εἰς τήν ἐκκλησιαστικήν ἀρχήν. Ἐάν δέ, κατά συμβεβηκός, μείνῃ εἰς μίαν ἐπαρχίαν ἕνας μόνος ἐπίσκοπος, ὅστις παρακαλούμενος ἀπό τόν Μητροπολίτην, οὔτε ὑπάγῃ, οὔτε διά γραμμάτων συμψηφίσῃ τόν μέλλοντα χειροτονηθῆναι, Ἀρχιερέα, τότε ὁ Μητροπολίτης πρέπει, καί νά ψηφίζῃ, καί νά χειροτονῇ αὐτόν διά τῶν τῆς πλησιοχώρου ξένης ἐπαρχίας Ἐπισκόπων, ὁμοίως καί αὐτόν τοῦτον τόν Μητροπολίτην οἱ πλησιόχωροι αὐτοί πρέπει νά ψηφίζουν καί νά χειροτονοῦν, κατά τόν στ΄. τῆς Σαρδικῆς. Αἱ δέ τῶν Ἀποστόλων διαταγαί (βιβλ. η΄. κεφ. κζ΄.) προστάζουν, ὅτι ἐκεῖνος ὁποῦ χειροτονηθῇ ἀπό ἕνα Ἐπίσκοπον, νά καθαίρεται, ὁμοῦ μὲ τόν χειροτονήσαντα, ἔξω μόνον ἄν κατά ἀνάγκην διωγμοῦ, ἤ ἄλλην τινά αἰτίαν, δέν ἠμποροῦν πολλοί νά συναχθοῦν, καί μέ τήν ψῆφον τούτων χειροτονηθῇ ἀπό ἕνα. Καθώς ὁ Σιδήριος ἐχειροτονήθη Ἐπίσκοπος Παλαιβίσκης, κατά τόν Συνέσιον, ὄχι ὑπό τριῶν, ἀλλ’ ὑπό ἑνός Ἐπισκόπου τοῦ Φίλωνος, διά τό ἀπαῥῥησίαστον τῶν Ἐπισκόπων, ἐν τοῖς καιροῖς ἐκείνοις».

 

   Διά νά εἶναι λοιπόν σύμφωνος ἡ χειροτονία τοῦ Χωρεπισκόπου ὑπό ἑνός Ἐπισκόπου, μέ τούς ἱερούς Κανόνες, πρέπει ὁ Χωρεπίσκοπος νά μήν ἀνήκη στούς Ἐπισκόπους, ἀλλά κάπου ἀλλοῦ. Καί ἐσεῖς ὅμως Σεβασμιώτατε ἐδεχθήκατε ὅτι ὁ Χωρεπίσκοπος εἶναι κανονικός Ἐπίσκοπος καί νομίζω ὅτι μέ αὐτόν τόν σκοπό τόν ἐχειροτονήσατε. Δι’ αὐτόν τόν λόγο ἡ ἔκφρασις τοῦ Ι’ Κανόνος τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου, «Χωρεπίσκοπον δέ γίνεσθαι ὑπό τοῦ τῆς πόλεως ᾗ ὑπόκειται Ἐπισκόπου», δέν πρέπει καί δέν δύναται (ὀρθοδόξως ἑρμηνευομένη) νά αὐτονομηθῆ καί νά ἀποξενωθῆ ἀπό τή συνάφεια τῶν ὑπολοίπων Κανόνων, ἀλλά νά ἐναρμονισθῆ μέ αὐτούς.  Θά ἐννοήσωμε δηλαδή ὅτι ὁ Χωρεπίσκοπος γίνεται ἀπό τόν Ἐπίσκοπο τῆς πόλεως, δηλαδή τόν Μητροπολίτη, τηρουμένων, ὅμως, ὅλων τῶν ὑπό τῶν Κανόνων διαδικασιῶν περί ἐκλογῆς καί χειροτονίας του ὡς Ἐπισκόπου. Κάθε ἄλλη ἑρμηνεία νομίζω ὅτι φέρει τούς ἱερούς Κανόνες σέ ἐναντίωσι καί καταδεικνύει ὅτι ἀντιμάχονται.



Ἄλλωστε πρέπει νά σημειωθῆ ὅτι αὐτή ἡ φράσις, ἡ ὁποία ὁμιλεῖ διά τήν χειροτονία τοῦ Χωρεπισκόπου, εἶναι ἡ μοναδική στούς ἱερούς Κανόνες, ἐνῶ οἱ περί ἐκλογῆς καί χειροτονίας τῶν Ἐπισκόπων ἱεροί Κανόνες εἶναι πολλοί.  Εἶναι λοιπόν ἀδιανόητο νά ὑπερισχύη μία φράσις ἑνός ἱεροῦ Κανόνος καί νά παραθεωρηθοῦν ὅλοι οἱ ἄλλοι ἱεροί Κανόνες.  Ἄρα λοιπόν, καί ἐξ αὐτοῦ, πρέπει νά δοθῆ ἄλλη ἑρμηνεία εἰς αὐτήν τήν ἔκφρασι τοῦ Ι’ Κανόνος τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου.



4) Ὅσον ἀφορᾶ τό βασικό ἐπίχειρημά σας, Σεβασμιώτατε, ὅτι ἐν καιρῷ αἱρέσεως, διά τό ἐμπερίστατο, τόν διωγμό τῆς πίστεως, τῶν Ὀρθοδόξων κλπ. δύναται ὁ Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος νά χειροτονήση Χωρεπισκόπους ἔχομε νά ἀναφέρωμε τά ἑξῆς:



Α. Ἐν καιρῷ αἱρέσεως καί διωγμοῦ τῆς πίστεως καί τῶν Ὀρθοδόξων, πρέπει νά εἴμεθα περισσότερο προσηλωμένοι στίς Γραφές, στούς ἱερούς Κανόνες καί στήν ἐν καιρῷ αἱρέσεως διδασκαλία τῶν Ἁγίων διά νά μήν ἐκκλίνωμε, πολεμώντας τήν αἵρεσι, σέ ἄλλες παραβάσεις καί δώσωμε ἔτσι λαβή καί ἐπιχειρήματα στούς αἱρετικούς, μέ τά ὁποῖα, κατ’ οὐσίαν, θά κατοχυρώσουν τίς θέσεις των. Αὐτά τά ἐπιχειρήματα βλέπομε νά τά ἀντλοῦν καθημερινῶς οἱ Οἰκουμενιστές καί οἱ Ἀντιοικουμενιστές ἀπό τά λάθη τά δικά μας, ἀπό τά σχίσματα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν κλπ.



Β. Ἐν καιρῷ αἱρέσεως καί διωγμοῦ τῆς πίστεως καί τῶν Ὀρθοδόξων ἐπιτρέπουν οἱ Πατέρες ἐν προκειμένῳ τάς ὑπερορίους χειροτονίας, τῶν ἱερέων ὅμως μόνον καί ὄχι τῶν Ἐπισκόπων. Ὁ ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης σέ παρομοίους περιπτώσεις ἀπαντώντας σέ ἐρωτήσεις μοναχῶν ἀναφέρει τά ἑξῆς:


«Ἐρώτησις. Περί τῶν χειροτονηθέντων πρεσβυτέρων ἐν Ῥώμῃ, ἐν Νεαπόλει καί ἐν Λογγιβαρδίᾳ ἀκηρύκτων καί ἀπολελυμένων, χρή τούς τοιούτους δέχεσθαι καί κοινωνεῖν αὐτοῖς καί συνεσθίειν καί συνεύχεσθαι.

 
Ἀπόκρισις. Ἐν καιρῷ αἱρέσεως οὐ κατά τά ἐν εἰρήνῃ τυπωθέντα πάντως ἀπαραλείπτως γίνεται διά τήν ἀναγκάζουσαν χρείαν, ὅπερ φαίνεται πεποιηκώς ὅ τε μακαριώτατος Ἀθανάσιος καί ὁ ἁγιώτατος Εὐσέβιος, ὑπερορίους χειροτονίας ἀμφότεροι ποιησάμενοι. Καί νῦν δέ τό αὐτό ὁρᾶται πραττόμενον ἐν τῇ παρούσῃ  αἱρέσει.  ὥστε οἱ ὑποδηλωθέντες, εἰ οὐ προδήλως εἰσί κατεγνωσμένοι, οὐδαμῶς ἐκ τοῦ οὕτως χειροτονηθῆναι ἀποτροπιαῖοι, ἀλλά προσδεκτέοι  κατά τέσσαρας προτάσεις» (Φατ. 549,832,12).



Οἱ χειροτονίες Ἐπισκόπων ἐν καιρῷ αἱρέσεως γίνονται μόνον ὑπό τήν προϋπόθεσι ὅτι ὑπάρχουν Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι  καί ὅταν ἀποβιώσει κάποιος Ἐπίσκοπος, ἐγκαθιστοῦν ἐκεῖ οἱ Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι τόν διάδοχό του, ἐφ’ ὅσον δέν ἔχουν προλάβει νά χειροτονήσουν οἱ αἱρετικοί στήν χηρεύουσα θέσι τόν δικό τους. Ἄν προλάβουν οἱ αἱρετικοί  Ἐπίσκοποι νά χειροτονήσουν εἰς τήν θέσι αὐτή τόν δικό τους αἱρετικό Ἐπίσκοποι, οἱ Ὀρθόδοξοι, κλῆρος καί λαός, ἁπλῶς ἀποτειχίζονται ἀπό αὐτόν, χωρίς νά χειροτονήσουν ἄλλον στήν θέσι αὐτή, τήν ὁποία ἤδη κατέχει ὁ αἱρετικός Ἐπίσκοπος.

Αὐτές οἱ θέσεις ἐκφράζονται σέ ἐπιστολές τοῦ Μ. Βασιλείου πρός τόν Ἐπίσκοπο Σαμοσάτων, ἅγ. Εὐσέβιο: «Πῶς ἄν σιωπήσαιμεν ἐπί τοῖς παροῦσιν ἤ, τοῦτο καρτερεῖν μή δυνάμενοι, ἄξιόν τινα λόγον τῶν γινομένων εὕροιμεν, ὥστε μή στεναγμῷ προσεοικέναι τήν φωνήν ἡμῶν, ἀλλά θρήνῳ τοῦ κακοῦ τό βάρος ἀρκούντως διασημαίνοντι; Οἴχεται ἡμῖν καί ἡ Ταρσός. Καί οὐ τοῦτο μόνον δεινόν, καίπερ ἀφόρητον ὄν· ἔστι γάρ τούτου χαλεπώτερον· πόλιν τοσαύτην, οὕτως ἔχουσαν εὐκληρίας ὥστε Ἰσαύρους καί Κίλικας καί Καππαδόκας καί Σύρους δι' ἑαυτῆς συνάπτειν, ἑνός ἤ δυοῖν ἀπονοίαις ἀνθρώπων ὀλέθρου γενέσθαι πάρεργον, μελλόντων ὑμῶν καί βουλευομένων καί πρός ἀλλήλους ἀποσκοπούντων».



Καί στήν ὑποσημείωσι ἀναφέρονται οἱ λόγοι τῶν στεναγμῶν καί τῶν θρήνων τοῦ ἁγίου: «Ἐπιστολή 34. Ἐγράφη τό 369.  Mετά τόν θάνατον τοῦ ἐπισκόπου Ταρσοῦ Σιλουανοῦ, ὁ ὁποῖος ἦτο φίλος τοῦ Εὐσταθίου Σεβαστείας καί παρομοίας μέ αὐτόν ἀσταθείας εἰς τά δογματικά θέματα, οἱ ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι καθυστέρησαν πολύ μέ τάς συζητήσεις των εἰς τήν ἐκλογήν διαδόχου αὐτοῦ καί οὕτως οἱ Ἀρειανοί ἐπέτυχαν νά ἐγκαταστήσουν ἰδικόν των. Παρά ταῦτα οἱ πλεῖστοι τῶν κληρικῶν τῆς ἐπαρχίας αὐτῆς παρέμειναν ὀρθόδοξοι καί εἰς κοινωνίαν μέ τόν Βασίλειον» (ΕΠΕ, 248).



Σέ ἄλλη ἐπιστολή του πρός τόν ἅγ. Εὐσέβιο ὁ Μ. Βασίλειος ἐρωτᾶ ἄν ἐπιτρέπονται οἱ ὑπερόριες χειροτονίες ἐν καιρῷ αἱρέσεως, διότι τόν προσκάλεσαν πρός τοῦτο οἱ κάτοικοι τῆς Σεβαστείας καί τοῦ Ἰκονίου.  Φυσικά δέν θά προέβαινε στήν χειροτονία μόνος του, ἀλλά μέ τούς πλησιοχώρους Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους: « Ἰκόνιον πόλις ἐστί τῆς Πισιδίας, τό μέν παλαιόν μετά τήν μεγίστην ἡ πρώτη, νῦν δέ καί αὐτή πρώτη προκάθηται μέρους ὅ ἐκ διαφόρων τμημάτων συναχθέν ἐπαρχίας ἰδίας οἰκονομίαν ἐδέξατο. Αὕτη καλεῖ ἡμᾶς εἰς ἐπίσκεψιν, ὥστε αὐτῇ δοῦναι ἐπίσκοπον. Τετελευτήκει γάρ ὁ Φαυστῖνος. Εἰ οὖν δεῖ μή κατοκνεῖν τάς ὑπερορίους χειροτονίας καί ποίαν τινά χρή δοῦναι τοῖς Σεβαστηνοῖς ἀπόκρισιν καί πῶς πρός τάς τοῦ Εὐαγρίου διατεθῆναι γνώμας, ἐδεόμην διδαχθῆναι αὐτός συντυχών δι' ἐμαυτοῦ τῇ τιμιότητί σου, ὧν πάντων ἀπεστερήθην διά τήν παροῦσαν ἀσθένειαν. Ἐάν μέν ᾖ τινος ἐπιτυχεῖν ταχέως πρός ἡμᾶς ἀφικνουμένου, καταξίωσον περί πάντων ἀποστεῖλαί μοι τάς ἀποκρίσεις· εἰ δέ μή, εὖξαι ἐλθεῖν ἐπί νοῦν μοι ὅπερ εὐάρεστον ᾖ τῷ Κυρίῳ...» (ΕΠΕ 1,268).



Σέ μία τρίτη ἐπιστολή τοῦ ἁγίου πρός τόν Ἐπίσκοπο Σαμοσάτων ἅγ. Εὐσέβιο, ὁ Μ. Βασίλειος, κατά τόν πλέον σαφῆ τρόπο, δηλώνει ὅτι ἀπαγορεύεται ἔστω καί κατ’ οἰκονομίαν ἐν καιρῷ αἱρέσεως, νά κάμη μόνος του χειροτονία Ἐπισκόπου, ἀκόμη καί στήν δική του ἐπαρχία. Ὁ ἅγ. Εὐσέβιος τοῦ εἶχε ἐπισημάνει ὅτι δέν πρέπει νά ἀφήνουν οἱ Ὀρθόδοξοι ἀπό ἀμέλεια καί ἀδιαφορία τόν ἔλεγχο τῶν πραγμάτων καί ὑποθέσεων τῆς Ἐκκλησίας, καί τοιουτοτρόπως οἱ ἐπισκοπικές θέσεις νά περιέρχωνται στούς αἱρετικούς. Ἡ ὑπόθεσις τῆς σημαντικῆς αὐτῆς ἐπιστολῆς ἐπί τοῦ θέματος τούτου ἀναφέρεται στήν ὑποσημείωσι τῆς ΕΠΕ:



«Ἐπιστολή 141. Ἐγράφη εἰς τά μέσα τοῦ θέρους τοῦ 373 πρός δικαιολόγησιν ἀφ’ ἑνός μέν τῆς ἀπουσίας τοῦ Βασιλείου ἀπό τήν πανηγυρικήν συνάθροισιν εἰς τά Σαμόσατα, ἀφ’ ἑτέρου δέ τῆς ἀδιαφορίας του ἔναντι τῆς  ὑπό τῶν Ἀρειανῶν καταλήψεως ὡρισμένων ἐπισκοπῶν εἰς τάς γύρω ἀπό τήν Καππαδοκίαν περιοχάς.  Ἐπί παραδείγματι εἰς τήν προσφάτως κενωθεῖσαν ἕδραν τοῦ Ἰκονίου εἶχε τοποθετηθῆ ὁ Ἰωάννης, φιλαρειανός, λόγῳ τῆς ἀδιαφορίας τῶν Ὀρθοδόξων. Ὁ Εὐσέβιος ἐστήριζε πολλά εἰς τήν φρόνησιν καί τόν δυναμισμόν τοῦ Βασιλείου, ἀλλ’ ἡ ἐπισφαλής τούτου  ὑγεία μέρος μόνον ἐπέτρεπε νά πραγματοποιηθοῦν ἀπό ὅσα ἦτο δυνατόν» (ΕΠΕ 1, 276).

 

   Ὁ Μ. Βασίλειος ἀναφέρει στήν ἐπιστολή αὐτή τήν διδασκαλία καί ὑπόμνησι τοῦ ἁγίου Εὐσεβίου: «...Ἡ δέ ἑτέρα (ἐπιστολή), ἡ παλαιοτέρα μέν, ὡς εἰκάζω τῷ γράμματι, ὕστερον δέ ἡμῖν ἀποδοθεῖσα, διδασκαλίαν περιεῖχε πρέπουσάν σοι καί ἡμῖν ἀναγκαίαν, μή καταρρᾳθυμεῖν τῶν Ἐκκλησιῶν τοῦ Θεοῦ μηδέ κατά μικρόν προΐεσθαι τοῖς ὑπεναντίοις τά πράγματα, ἀφ’ ὧν τά μέν ἐκείνων αὐξήσει, τά δέ ἡμέτερα μειωθήσεται...».



Ἐν συνεχείᾳ δηλώνει ὅτι μόνος του δέν δύναται οὔτε κατ’ οἰκονομία νά προβῆ σέ χειροτονίες Ἐπισκόπων στήν ἐπαρχία του, ἐπειδή οἱ ἄλλοι Ἐπίσκοποι ἤ ἀδιαφοροῦν ἤ τόν ὑποπτεύονται ἤ ἐπηρεάζονται ἀπό τίς ὑποβολές τοῦ διαβόλου, ἄν καί ἔχουν μεταξύ των ἐκκλησιαστική κοινωνία.  Τήν ἀνάγκη αὐτή τῆς Ἐκκλησίας, ἀναφέρει ὁ ἅγιος ὅτι τήν ἐδήλωσε στούς Ἐπισκόπους καί προφορικῶς καί γραπτῶς, ἀλλά ἐκεῖνοι, ἐνῶ φαινομενικῶς ἔδειξαν πώς ἐνδιαφέρονται καί συμφωνοῦν, στήν πράξι ἀδιαφόρησαν:



«Πρός δέ τό ὅτι οὐ ῥᾳθυμίᾳ ἡμετέρᾳ τά τῶν Ἐκκλησιῶν τοῖς ἐναντίοις προδέδοται, εἰδέναι βούλομαι τήν θεοσέβειάν σου ὅτι οἱ κοινωνικοί δῆθεν ἡμῖν τῶν ἐπισκόπων ἤ ὄκνῳ ἤ τῷ πρός ἡμᾶς ὑπόπτως ἔχειν ἔτι καί μή καθαρῶς ἤ τῇ παρά τοῦ διαβόλου ἐγγινομένῃ πρός τάς ἀγαθάς πράξεις ἐναντιώσει συνάρασθαι ἡμῖν οὐκ ἀνέχονται. Ἀλλά σχήματι μέν δῆθεν οἱ πλείους ἐσμέν μετ’ ἀλλήλων προστεθέντος ἡμῖν καί τοῦ χρηστοῦ Βοσπορίου, ἀληθείᾳ δέν πρός οὐδέν ἡμῖν τῶν ἀναγκαιοτάτων συναίρονται, ὥστε με καί ὑπό τῆς ἀθυμίας ταύτης τό πλεῖστον μέρος πρός τήν ἀνάληψιν ἐμποδίζεσθαι, συνεχῶς μοι τῶν ἀρρωστημάτων ἐκ τῆς σφοδρᾶς λύπης ὑποστρεφόντων. Τί δ’ ἄν ποιήσαιμι μόνος, τῶν κανόνων, ὡς καί αὐτός οἶδας, ἑνί τάς τοιαύτας οἰκονομίας μή συγχωρούντων; Καίτοι τίνα θεραπείαν οὐκ ἐθεράπευσα; Ποίου κρίματος αὐτούς οὐκ ἀνέμνησα, τά μέν διά γραμμάτων, τά δέ καί διά τῆς συντυχίας; Ἦλθον γάρ καί μέχρι τῆς πόλεως κατά ἀκοήν τοῦ ἐμοῦ θανάτου.  Ἐπεί δέ ἔδοξε τῷ Θεῷ ζῶντας ἡμᾶς παρ’ αὐτῶν καταληφθῆναι, διελέχθημεν αὐτοῖς τά εἰκότα. Καί παρόντα μέν αἰδοῦνται καί ὑπισχνοῦνται τά εἰκότα πάντα, ἀπολειφθέντες δέ πάλιν πρός τήν ἑαυτῶν ἀνατρέχουσι γνώμην.  Ταῦτα καί ἡμεῖς τῆς κοινῆς καταστάσεως τῶν πραγμάτων ἀπολαύομεν, προδήλως τοῦ Κυρίου ἐγκαταλιπόντος ἡμᾶς τούς διά τό πληθυνθῆναι τήν ἀνομίαν ψύξαντας τήν ἀγάπην. Ἀλλά πρός πάντα ἡμῖν ἀρκεσάτω ἡ μεγάλη σου καί δυνατωτάτη πρός Θεόν ἱκεσία. Τάχα γάρ ἄν ἤ γενοίμεθά τι τοῖς πράγμασι χρήσιμοι ἤ διαμαρτόντες τῶν σπουδαζομένων φύγοιμεν τήν κατάκρισιν» (ΕΠΕ 1,278).



Ἀπό τήν διδασκαλία αὐτή τοῦ Μ. Βασιλείου κατανοοῦμε ὅτι ἠδύνατο αὐτός μαζί μέ ἄλλους Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους νά κάμη χειροτονίες Ἐπισκόπων, ἔστω καί ὑπερορίως, πλήν ὅμως δέν ἠδύνατο νά χειροτονήση μόνος του Ἐπίσκοπο, ἔστω καί στήν δική του ἐπαρχία, χωρίς δηλαδή τήν σύμπραξι καί συμφωνία καί τῶν ὑπολοίπων Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων τῆς ἐπαρχίας του.



Αὐτές νομίζω Σεβασμιώτατε, ὅτι εἶναι οἱ δυνατότητες καί τά ὅρια τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων ἐν καιρῷ αἱρέσεως στό θέμα τῆς χειροτονίας Ἐπισκόπων. Ἡ ἐξ ἀνάγκης δηλαδή μετάθεσις τοῦ νόμου, λόγῳ τῆς αἱρέσεως καί τοῦ  ὑφισταμένου διωγμοῦ τῆς πίστεως,  γιά τήν ὁποία ὁμιλεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Ἑβρ. 7,12), δέν εἶναι ἀπεριόριστος, οὔτε κατά τήν κρίσιν ἑκάστου, ἀλλά εἶναι καί αὐτή περιορισμένη, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία καί τά ὅρια, τά ὁποῖα ἔθεσαν οἱ Ἅγιοι σέ ἀνάλογες περιπτώσεις.



Γ. Ἐμεῖς ἐδῶ στήν Ἐλλάδα, ὅπως καί προσωπικῶς σᾶς ἀνέφερα, ἔχομε τό παράδειγμα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, τό ὁποῖο μᾶς ἀναγκάζει ἐκ τῶν πραγμάτων νά εἴμεθα ἀκόμη περισσότερο ἐπιφυλακτικοί σέ τέτοιες ἐνέργειες, ἐπειδή ἀκριβῶς βλέπομε σήμερα τήν ἐξέλιξί των καί τήν πορεία των.

Ὅλα αὐτά τά  γράφομε Σεβασμιώτατε, ἐπειδή πιστεύομε ὅτι τό θέμα αυτό εἶναι ἄκρως σοβαρό, μέ ἀπρόβλεπτες ἐκκλησιαστικές διαστάσεις, καί ἐπί πλέον ἐπειδή θά δώσωμε λαβή, ἀφορμή καί ἐπιχειρήματα στούς ὑπεναντίους (Οἰκουμενιστές καί Ἀντιοικουμενιστές) διά νά κατηγορήσουν τόν ἀγῶνα τῆς ἀποτειχίσεως ἀπό τήν αἵρεσι καί τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους (ὅπως καί ἤδη  ἔσπευσαν νά πράξουν).  Ὀφείλομε νά σᾶς ἐκθέσωμε τίς ἀπόψεις καί θέσεις μας  μέ τήν ἐλπίδα καί προσδοκία νά βοηθήσουν εἰς τό δέον γενέσθαι εἰς αὐτήν τήν περίστασιν, καί βεβαίως δεχόμενοι οἱαδήποτε ὑπόδειξί σας, ἄν κάπου σφάλλωμε.



Δι’ αὐτούς τούς λόγους, καί μέ τή σύμφωνο γνώμη τῶν ἀδελφῶν, θά διακόψωμε πρός τό παρόν τήν μεταξύ μας ἐκκλησιαστική κοινωνία, πλήν ὅμως ἡ ἀγάπη μας, ὁ σεβασμός μας πρός ὑμᾶς, καθώς καί ἡ συμπαράστασί μας εἰς τούς ἀγῶνας πού διεξάγετε ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῶν Οἰκουμενιστῶν, θά συνεχίσουν νά ὑπάρχουν, διότι γνωρίζομε τίς ἀγαθές προθέσεις σας, ἔστω καί στίς ἐκκλησιαστικές αὐτές ἐνέργειές σας, τίς ὁποῖες ἐμεῖς κρίνουμε ὅτι εἶναι λανθασμένες.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου