Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

Ο ΓΟΥΡΟΥΝΗΣΙΟΣ ΝΟΜΟΣ.....



Οἱ τρεῖς νόμοι




 

Ητο ἕνας ῞Ελληνας μίαν φορὰν καὶ λέγει: ̓Εγὼ θέλω νὰ γίνω Εβραῖος.

Εἶνε τρεῖς νόμοι:νόμος ὁ φυσικὸς εἶνε τῶν ̔Εβραίων, ὁ σαρκικὸς τῶν Τούρκων καὶ ὁ πνευματικὸς τῶν Χριστιανῶν.

Λέγει ὁ῞Ελληνας: ῎Ας πιάσω τὸν φυσικὸν νόμον. Τὸν διαβάζει καὶ λέγει:

῞Οποιος σοῦ πάρη τὸ φόρεμά σου, πάρε του καὶ σὺ τὸ ἰδικόν του· ὅποιος σὲ ἀδικήση δέκα γρόσια, πάρε του καὶ σὺ ἄλλα δέκα· ὅποιος σοῦ σκοτώ ση τὸν ἀδελφόν σου, σκότωσε καὶ σύ.

Λέγει ὁ ῞Ελληνας: Ἐγὼ πηγαίνω εἰς ἕνα δρόμον· 
ἔρχεται ἕνας νὰ μοῦ πάρη τὸ ἐπανωφόριον· ἐγὼ θέλω νὰ τοῦ πάρω τὸ ἰδικόν του κατὰ τὸν νόμον ἐκεῖνον· ἐκεῖνος δὲν μὲ ἀφήνει· πρέπει ἤ νὰ τὸν φονεύσω ἤ νὰ μὲ φονεύση.

Λέγει ὁ ῞Ελληνας: Δὲν εἶνε καλὸς ὁ νόμος τῶν ̔Εβραίων.



Τώρα θέλω νὰ γίνω Τοῦρκος.  Πιάνει τὸν σαρκικόν, τὸν διαβάζει καὶ λέγει ὅτι νὰ ἐντροπιάζη τόσας γυναῖκας καὶ πολλὰ ἄλλα αἰσχρά.

Λέγει ὁ ῞Ελληνας: Δν μ ̓ ρσει κα ατς νμος, ενe Γουρουνσιος.



Πάλιν λέγει: Ἀπὸ Τοῦρκος θέλω νὰ γίνω Χριστιανός.

Πιάνει τὸν πνευματικὸν νόμον, τὸν διαβάζει καὶ εὑρίσκει ὁποὺ τοῦ λέγει· 
῞Οποιος σοῦ πάρη τὸ ἕνα φόρεμα, νὰ τοῦ δώσης καὶ τὸ ἄλλο· καὶ ὅποιος σοῦ πάρη δέκα γρόσια, νὰ τοῦ δώσης ἄλλα δέκα· καὶ ὅποιος σοῦ δώση ἕνα ράπισμα ἀπὸ τὸ δεξιόν, νὰ γυρίσης καὶ τὸ ἀρι στερὸν νὰ σοῦ δώση καὶ ἄλλο.



Τότε λέγει ὁ ῞Ελληνας· Νὰ μάθω τὴν δοκιμήν. ̓Εγὼ θέλω νὰ πηγαίνω εἰς ἕνα δρόμον· ἔρχεται ἕνας νὰ μοῦ πάρη τὸ ἕνα φόρεμα ἐγὼ κατὰ νόμον πρέπει νὰ τοῦ εἰπῶ· Στάσου, ἀδελφέ, νὰ σοῦ δώσω καὶ τὸ ἄλλο. ῎Ερχεται νὰ μοῦ πάρη δέκα γρόσια· ἐγὼ νὰ τοῦ εἴπω· Στάσου, ἀδελφέ, νὰ σοῦ δώσω καὶ ἄλλα δέκα. ῎Ερχεται νὰ μοῦ δώση ἕνα μπάτσο· ἐγὼ νὰ γυρίσω καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος νὰ μοῦ δώση καὶ ἄλλον.

̓Εμένα μοῦ φαίνεται πώς, ὅσον καὶ ἄν εἶνε κακὸς ἄνθρωπος καὶ ἄγριος, ἐγὼ μὲ τὸ ἤρεμον, σὰν τοῦ ὁμιλήσω ταπεινὰ καὶ γλυκὰ λόγια, ἐκεῖνος θα

παρακινηθῆ νὰ μοῦ δώση ὀπίσω τα δικα μου ἤ καὶ νὰ μὴ μὲ φονεύση. Οτι ἐγὼ ὡσὰν τοῦ ἀντισταθῶ ἤ θὰ μὲ φονεύση ἤ θὰ τὸν φονεύσω. Λοιπὸν τοῦτος ὁ νόμος, ὁ πνευματικος  εἶνε καλός, καὶ θὰ γίνω Χριστιανός.


Η «ΑΛΛΗ ΟΨΗ»

%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%bb%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b5%cf%83


Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης


Πολλές φορές έχω κατηγορήσει στο παρελθόν ένα από τους πιο προνομιούχους δημοσιογράφους-καλλιτέχνες στην ελληνική επικαιρότητα όπως  τον παρακάτω κύριο. Δεν μπορώ όμως πάνω στους πανηγυρισμούς κάποιων για την απόφαση του ΣΤΕ ότι δεν χάνουν την δουλειά τους, την ίδια ώρα που χιλιάδες άλλοι έχουν χάσει τις δουλειές τους και οδηγούνται ακόμα και στην αυτοχειρία, να μην δω με θετικό μάτι τα γραφόμενα του γι’ αυτή την απόφαση.
Και κυρίως να μην ξεχνώ ποτέ, λέω να μην ξεχνώ ποτέ, ότι αυτό το ΣΤΕ ήταν που έκρινε νόμιμη την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας νομιμοποιώντας  την στυγνή μνημονιακή κατοχή.

Που ήταν αυτό το ΣΤΕ όλα αυτά τα χρόνια όταν το σύνταγμα είχε γίνει κουρελόχαρτο από ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα ? ΠΟΥ ΗΤΑΝ???

ΑΠΟ ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ 40, ΣΤΟ… ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΣΤΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ!

e5efe-21724_905152709546176_1449394251140922809_n

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης


Όπως κάθε χρόνο στην επέτειο του ΟΧΙ του 40 θα γίνουν λαμπρές τελετές, θα εκφωνηθούν εντυπωσιακοί λόγοι με εθνικό οίστρο, θα γίνουν μεγαλοπρεπείς δοξολογίες και θα πάμε στις λαμπρές παρελάσεις για να τιμήσουμε το ιστορικό ΟΧΙ στους ξένους κατακτητές.
Όμως έτσι δεν ξεχνιέται η ζοφερή πραγματικότητα. Δεν λησμονείται η εθνική προδοσία. Δεν απαλείφεται η παράδοση της εθνικής κυριαρχίας και η καταστροφή του ελληνικού λαού και τέλος δεν αποδίδεται καμία δικαιοσύνη, (αλήθεια που είναι όλοι αυτοί οι δικαστές που κόπτονται για το Σύνταγμα, που εδώ και έξη χρόνια έχει γίνει κουρελόχαρτο??? ) σε όλους αυτούς μου μας έφεραν αυτή την καινούργια Μικρασιατική Καταστροφή.
Η Μικρασιατική καταστροφή και η γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής, έστειλε τότε τους Έξη στο εκτελεστικό απόσπασμα.
loading...
Σήμερα είμαστε πια πολιτισμένοι και αποστρεφόμαστε τέτοιες εικόνες, μέχρι που θα πάψουμε να υπάρχουμε και να γίνουμε γραφική ιστορική λεπτομέρεια στον βωμό της αυτοκτονίας μας.

slide_9-1
Ως πότε θα συνεχίζουμε έτσι ???
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ΤΟΣΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΕΝΟΣ του Παγκακιστου Αιρεσιαρχου ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ: ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΕ ΟΥΤΕ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗ απο το 1997.

ΤΟΣΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΕΝΟΣ του Παγκακιστου Αιρεσιαρχου ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ: ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΕ ΟΥΤΕ  ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΗ απο το 1997.



Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016



Τη αυτή ημέρα μνήμην επιτελούμεν των Αγίων Πατέρων των εν Κολυμπαρίω και εν έτει ,βιστ΄(2016) συνελθόντων κατά … ;;;



του Σαββα Ηλιαδη, δασκαλου 

 
Το δοξαστικό του εσπερινού της Πεντηκοστής αναγγέλλει: «Γλσσαι ποτ συνεχθησαν, δι τν τλμαν τς πυργοποιας, γλσσαι δ νν σοφσθησαν, δι τν δξαν τς θεογνωσας. κε κατεδκασε Θες τος σεβες τ πτασματι, νταθα φτισε Χριστς τος λιες τ Πνεματι. Ττε κατειργσθη φωνα, πρς τιμωραν, ρτι καινουργεται συμφωνα, πρς σωτηραν τν ψυχν μν».
     Τι έγινε τις ημέρες της Πεντηκοστής στο Κολυμπάρι; Συνήλθαν οι άγιοι Πατέρες, καθώς μας προλαμβάνει το δοξαστικό, και ως σοφοί στις γλώσσες τους εν Αγίω Πνεύματι, κήρυξαν τη δόξα της θεογνωσίας; Συνήλθαν, φωτισμένοι διά του Αγίου Πνεύματος και κήρυξαν σαν τους Αποστόλους; Συνήλθαν, για να ανανεωθεί η συμφωνία στην πίστη και για να σώζονται οι ψυχές; Δυστυχώς, όχι. Συνέβη μάλλον το αντίθετο. Δήλωσαν συμμετοχή στη Νέα Βαβέλ, στη νέα πυργοποιία, στα νέα πταίσματα ασεβείας και μας ωθούν βιαίως στη νέα πνευματική αφωνία μέσα από την επιδιωκόμενη πολυφωνία, τουτέστιν τον Οικουμενισμό.
     Στις Άγιες Οικουμενικές Συνόδους, στα Συναξάρια, αναφέρονται και τιμώνται οι συμμετέχοντες Άγιοι Πατέρες. Δηλαδή, όπως λέει ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης, μια Σύνοδος χαρακτηρίζεται Αγία, όταν οι μετέχοντες σ` αυτήν  βρίσκονται τουλάχιστον σε κατάσταση φωτισμού. Π.χ:
1. «Τη αυτή ημέρα, μνήμην επιτελούμεν των Αγίων και Μακαρίων Πατέρων των εν Νικαία συνελθόντων… κατ τν δυσσεβς κα μαθς κα περισκπτως τν κκλησαν το Θεο εδωλολατρεν επντων, κα τς σεπτς κα γας εκνας καταβαλντων». (Κυριακή μετά την 11ην Οκτωβρίου)
2. «Τη αυτή ημέρα Μνήμην επιτελούμεν των Αγίων εξακοσίων τριάκοντα θεοφόρων Πατέρων της εν Χαλκηδόνι Αγίας και Οικουμενικής τετάρτης Συνόδου». (Κυριακή μετά την 13ην Ιουλίου).
3. Τη αυτή ημέρα, Κυριακή εβδόμη από του Πάσχα, την εν Νικαία πρώτην Οικουμενικήν Σύνοδον εορτάζομεν, των τριακοσίων δέκα και οκτώ Θεοφόρων Πατέρων».
     Όλες οι Σύνοδοι αγωνίστηκαν και κατεδίκασαν την πλάνη, την αίρεση. Είναι ολοφάνερο. Ξεκαθάρισαν τα όρια της αλήθειας από το ψέμα, έστω και στο παραμικρό. Αυτή η «Σύνοδος» για ποιο πράγμα αγωνίστηκε; Για ποιο ψέμα, για ποια πλάνη, για ποια αίρεση, ώστε να την καταδικάσει και να την αποκόψει από το σώμα της; Αντίθετα, έδωσε αγώνα να αγκαλιάσει το ψέμα, να ενωθεί με την πλάνη και την αίρεση. Τι θα γράψει το μέλλον γι` αυτήν η εκκλησιαστική ιστορία;
     Σιωπή απόλυτη επικρατεί γύρω από το θέμα της «Συνόδου» της Κρήτης. Ησυχία  νεκρική, σαν αυτήν των καταδίκων, πριν από την τελική εντολή για την εκτέλεση. Και η σιωπή αυτή δεν ηχεί και δεν βοά τόσο από το ορθόδοξο πλήρωμα της Εκκλησίας, όσο απ` αυτούς που έκαναν «το πήδημα του θανάτου» και οι οποίοι θα πάρουν τις περαιτέρω αποφάσεις και θα κάνουν τις επόμενες κινήσεις.
     Τέθηκε ο θεμέλιος λίθος της νέας βαβελιανής αλαζονείας και συνάμα κατατέθηκε το νομοσχέδιο της οικειοθελούς απόταξης νεωτεριστών δυσαρεστημένων στρατιωτών από τις τάξεις του στρατεύματος, το οποίο ίδρυσε ο Χριστός και στο οποίο υπηρέτησαν και συνεχίζουν να υπηρετούν οι άγιοί μας. Αναζητούν άλλο στράτευμα, άλλο ήθος, άλλη ελευθερία, άλλη αλήθεια.
     Βέβαια, πολλές φωνές έχουν εγερθεί και ομολόγησαν και ομολογούν και συνεχίζουν να ενημερώνουν τον απληροφόρητο λαό για όλο αυτό το προσχεδιασμένο από κοινού παιχνίδι με τους κακοδόξους και τους αιρετικούς. Δεν αρκεί. Χρειάζεται συνεχής εγρήγορση και πολλή προσευχή από καρδίας. Όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, όμοια με εκείνην της Βαβέλ, μόνο η δύναμη του Θεού μπορεί να την ανατρέψει.
     Η σιωπή όμως αυτή από την ποιμένουσα Εκκλησία, επιφυλάσσει κάτι. Κάτι, που, και να μας κατέβει ως σκέψη ή να το ακούσουμε κάπου, δεν θα το πιστέψουμε, θα μας φανεί εξωπραγματικό, απίθανο, γελοίο. Κι όμως μπορεί να γίνει. Γιατί όχι; Θα γίνει. Διότι είναι γνωστό το λαϊκό ρητό: «Πάντα επικρατεί ηρεμία, πριν από τη μεγάλη καταιγίδα».
     Τι μπορεί να συμβεί; Πρώτα πρώτα, ο χρόνος αυτός που κυλάει  κατά τα φαινόμενα νεκρός και άπραγος, είναι χρόνος που ροκανίζει ό,τι χτίζεται με πολύ κόπο στις συνειδήσεις των πιστών. Είναι ο νεκροθάφτης  των συνειδήσεων, όταν δεν υπάρχει διαρκής πνευματική επαγρύπνηση και καθοδήγηση. Εν τω μεταξύ, διά της σιωπής των υπευθύνων, οι λοιποί, οι οποίοι μιλούν και ανησυχούν και ομολογούν την αλήθεια, ξεχωρίζουν, επισημαίνονται, στοχοποιούνται, διώκονται και απομονώνονται. Καθίστανται, όπως ο Τίμιος Πρόδρομος: «φων βοντος ν τ ρμ» (Μαρκ. 1,3).
     Μην εκπλαγούμε, αν δούμε και ακούσουμε παράξενα πράγματα. Ιδού ένα παράδειγμα και ας θεωρηθεί παράλογο, τρελό: Η «Σύνοδος» αυτή αναγνωρίζεται από την επίσημη Εκκλησία ως κανονική Σύνοδος. Μπορεί λοιπόν να γίνει η «έκπληξη». Δηλαδή, να σταλεί μια εγκύκλιος κατά τις ημέρες που συμπληρώνεται έτος από την περίοδο της διεξαγωγή της  και να παραγγέλλει  μια κάποιας μορφής μνημόνευση, μια επετειακή ομιλία πάνω σ` αυτήν ή κάποια δοξολογία, κάποια ακολουθία, τέλος πάντων, που να της αποδίδει τιμή.  Θεωρείται απίθανο; Κι όμως. Είναι γνωστό πως ο χρόνος της κοινής λατρείας στο ναό είναι ο πιο κατάλληλος για την παραγωγικότερη επαφή με το λαό και την ενημέρωσή του. Έτσι θα ξεκινήσει η διαφώτιση και θα καρποφορήσει σιγά σιγά αυτή η θεμελιωθείσα  διά της «Συνόδου» αποστασία, σε βάθος χρόνου.
     Αν θελήσουμε να πάμε παρακάτω, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως, ίσως αρχίσει να συντάσσεται και κανονική πλήρης ακολουθία γι` αυτήν, ώστε να προστεθεί στο εορτολόγιο. Αφού χαρακτηρίστηκε ως αγία και ευλογημένη και κανονική για την Ορθόδοξη Εκκλησία από τους ίδιους τους ιεράρχες, όπως οι άλλες προηγούμενες Σύνοδοι, δικαιούται την ακολουθία της. Είναι μια πράξη της Εκκλησίας όμοια με την αγιοκατάταξη. Δικαιούται να γιορτάζεται, όπως οι άγιοι. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, τι θα ακολουθήσει, όταν, και αν, τη δούμε γραμμένη επίσημα σε φυλλάδες ή ακόμη και στα μηναία της Εκκλησίας.
     Είναι πολύ σοβαρή η εξέλιξη όλης αυτής της παρεκτροπής και δεν θα περάσει. Πολλές ανάλογες επιλογές για προώθηση του σκοπού αυτού μπορούν να επινοηθούν, αρκεί να υπάρχει η σκοπιμότητα. Και υπάρχει. Και θα λειτουργήσει.
     Γι` αυτούς τους ελάχιστους, ασήμαντους και νηπιώδεις λόγους, που συντάξαμε και που αγωνιούν να καταδείξουν τη σοβαρότητα της κατάστασης και κυρίως για πολλούς άλλους, που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε: Πρόσχωμεν!
Ηλιάδης Σάββας
Δάσκαλος
Κιλκίς, 27-10-2016


ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού
=====
Μήνυμα «της Α. Θ. Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου προς το απανταχού πλήρωμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου επί τη 25ετία της εκλογής αυτού εις τον Πατριαρχικόν Θρόνον» κυκλοφόρησε την 22α Οκτωβρίου τρέχοντος έτους.  

Αναφέρει εκεί, μεταξύ άλλων πολλών, ο Παναγιότατος: «Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος ανέδειξε την συνοδικήν ταυτότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και είναι χρέος πάντων ημών, τόσον των συμμετασχόντων, όσον και των κωλυθέντων όπως παραστούν, η αποδοχή και η εφαρμογή των Αποφάσεων της Συνόδου». 

Με όλον το σέβας, είμαστε μεταξύ εκείνων που δεν συμφωνούν με τα ως άνω. Τεκμηριώνουμε τη διαφωνία μας αυτή στα πιο κάτω: 

α.) η Σύναξη του Κολυμβαρίου δεν συμπλέει με την περί συνοδικότητος παράδοση της Ορθοδοξίας. Από του αιώνος ουκ ηκούσθη να παραβιάζεται κατάφωρα η αρχή της ισότητος των επισκόπων και να αντικαθίσταται με το γνωστόν και κατεγνωσμένον 24 επίσκοποι παρίστανται κι ΕΝΑΣ, ο Προκαθήμενος, αποφασίζει. 

Σκεφθείτε τι έγινε με τους επισκόπους της εν Σερβία Εκκλησίας στο Κολυμβάριο. Από τους 24 επισκόπους, 17 αρνήθηκαν να δεχθούν και να υιοθετήσουν την αντορθόδοξη απόψη ότι οι αιρετικοί, στο όνομα μιας ψευδωνύμου καταλλαγής, απαλλάσονται και αναγορεύονται εις «ετερόδοξες Εκκλησίες». Παρά ταύτα η εν Σερβία Εκκλησία με απόφαση του Προκαθημένου της υιοθέτησε την ανωτέρω καινοτομία. Έχει δίκαιο ο μητροπολίτης Μπάτσκας κ. Ειρηναίος όταν δηλώνει ότι οι Προκαθήμενοι, εν προκειμένω ενήργησαν ως συλλογικός τις Πάπας; 

Από την άλλη τι σημαίνει η δήλωση του Μακαριωτάτου Αλβανίας κ. Αναστασίου ότι στο Κολυμβάριο είχαμε «νέου τύπου σύνοδο»; Είναι όλ’ αυτά καταξίωση της συνοδικής ταυτότητος της Εκκλησίας ή προφανής και καταφανής απαξίωση; 

Όσον αφορά την αναφορά στους κωλυθέντας να παραστούν στο Κολυμβάριο μιλάμε για τέσσερις συνολικά Εκκλησίες. Απ’ αυτές η εν Βουλγαρία και εν Γεωργία Εκκλησίες δήλωσαν ξεκάθαρα ότι ΔΕΝ συμμετείχαν για λόγους Πίστεως. Δεν ήθελαν με κανένα τρόπο να αναγνωρίσουν τους πάσης φύσεως αιρετικούς ως «ετερόδοξες Εκκλησίες». Από την άλλη είναι γνωστό τοις πάσι για ποιους λόγους οι Εκκλησίες Αντιοχείας και Ρωσίας απείχαν της Συνάξεως του Κολυμβαρίου. 

β.) Το πλέον προκλητικό και προσβλητικό της νοημοσύνης ημών είναι η αξίωση του Παναγιωτάτου για αποδοχή και εφαρμογή των αποφάσεων του Κολυμβαρίου. Δεν γνωρίζει, άραγε, ότι οι Αποφάσεις οιασδήποτε συνόδου δεν εφαρμόζονται αυτομάτη από το Ορθόδοξο πληρωμα; Αγνοεί ότι στην ιστορία της Εκκλησίας σύνοδοι πολυάνθρωπες απορρίφθηκαν από το πλήρωμα της Εκκλησίας, όπως λ.χ. η ληστρική της Εφέσου του 449 που υποστήριξε το Μονοφυσιτισμό, η της Ιερείας του 754 που υποστήριξε τους Εικονομάχους, η της Φερράρας-Φλωρεντίας που υπέταξε την Ορθοδοξία στον Παπισμό κ.ο.κ.; 


Τι υποστήριξε στα 1848 ο προκάτοχος του Οικουμενικός Πατριάρχης κι οι τρεις άλλοι Πατριάρχες της Ανατολής αναφορικά με  τον φύλακα της πίστεως; Αυτά δυστυχώς είναι τα γεγονότα και μας είναι αδύνατον να κατανοήσουμε την πατριαρχική προτροπή ή το χειρότερο να συγκατανεύσωμεν σ΄αυτήν. Είναι αχρείαστη, επικίνδυνη και το μείζον αντίθετη με την «άπαξ παραδοθείσαν τοις αγίοις πίστιν». Οι Αποφάσεις του Κολυμβαρίου δεν υπήρξαν επόμεναι τοις αγίοις Πατράσιν.

ΟΙ ΣΥΡΟΙΑΚΩΒΙΤΕΣ ΔΕΝ  ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ, ΑΛΛΑ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
=====

Με συγκρατημένη ανακούφιση η ανθρωπότητα που παρακολουθεί το δράμα του Ορθόδοξου Μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλου Γιαζίνκι και του συροϊακωβίτη ‘’επισκόπου’’ Γιοχάνα Ιμπραήμ, πληροφορήθηκε ότι ενδέχεται να είναι ζωντανοί και να κρατούνται φυλακισμένοι στην πρωτεύουσα του ισλαμικού κράτους Ρακά (αυτά ανέφερε το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων sputnik σε τηλεγράφημά του). Οι στιγμές γι’ αυτούς αν ζουν, είναι όχι απλά δύσκολες, αλλά μαρτυρικές. Η απάνθρωπη ισλαμική μάνητα που έλκει την καταγωγή της στην κορανική βιαιότητα, δεν επιτρέπει ίχνος ευσπλαχνίας. Διάπυρος είναι η ευχή μας για απελευθέρωση τους. 

Η είδηση όμως δεν θα έπρεπε να προβληθεί παρουσιάζοντας και τους δύο απαχθέντες ως Ορθόδοξους. Οι στιγμές είναι τραγικές θα έλεγε κανείς και δεν επιτρέπουν τέτοια ακρίβεια. Είναι πρέπον η ακρίβεια να τηρείται πάντοτε, γιατί και από κάτι τέτοιες στιγμές δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις. Ως ορθόδοξος παρουσιάζεται ο συροϊακωβίτης ‘’επίσκοπος’’ Γιοχάνα Ιμπραήμ. Μάλιστα αυτό προβλήθηκε και στο Βήμα Ορθοδοξίας, με το τίτλο «Sputnik: Ζωντανοί και φυλακισμένοι στη Ρακά οι δύο Ορθόδοξοι ιεράρχες».

Οι Συροϊακωβίτες ή απλά Ιακωβίτες, ακολουθούν την αίρεση του μονοφυσιτισμού. Η ονομασία τους δεν έλκει την καταγωγή της από τον Άγιο Ιάκωβο, αλλά από τον μονοφυσίτη επίσκοπο της Έδεσσας Ιάκωβο Βαραδαίο. Ιδρυτής όμως των Ιακωβιτών θεωρείται ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεοδόσιος (535-566), ο οποίος υπέπεσε στην αίρεση του μονοφυσιτισμού. Ως κέντρο των είναι η Αντιόχεια. Η ίδρυση των Ιακωβιτών ανάγεται στο έτος 542. Θα παρατηρήσουμε ότι καλούνται και ‘’Δυτική συριακή εκκλησία’’, σε αντίθεση με τους Νεστοριανούς που καλούνται ‘’Ανατολική συριακή εκκλησία’’.

Οι Συροϊακωβίτες ανήκουν στην αίρεση του Μονοφυσιτισμού. Οι μονοφυσίτες ως γνωστό έχουν αποκοπεί από την Εκκλησία μετά από τη Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας το έτος 451 μ.Χ. Αυτό που είχε πει ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός για τους Παπικούς, ότι δηλαδή «αιρετικοί εισίν άρα και ως αιρετικούς αυτούς απεκόψαμεν», ισχύει επακριβώς και για τους αιρετικούς Συροϊακωβίτες Μονοφυσίτες.


Είναι επίσης λάθος να καλούνται ‘’ευγενικώς’’ οι Συροϊακωβίτες Μονοφυσίτες ως ‘’Προχαλκηδόνιοι’’ και ‘’Μη Χαλκηδόνιοι’’. Στην πραγματικότητα είναι ‘’Αντιχαλκηδόνιοι’’, καθότι έχουν καταδικασθεί από την Οικουμενική Σύνοδο που είχε συγκληθεί στη Χαλκηδόνα το έτος 451 μ.Χ, επειδή υπέπεσαν στην αίρεση του μονοφυσιτισμού.

«Κάποτε ο Χριστός, ενώ δίδασκε στο ιερό...»! --Βίντεο: ο Μ. Θεοδωράκης στην νεολαία του Ι. Μεταξά)!

«Κάποτε ο Χριστός, ενώ δίδασκε στο ιερό...»! --Βίντεο: ο Μ. Θεοδωράκης στην νεολαία του Ι. Μεταξά)!


Πως γίνεται ο "φασίστας Μεταξάς" να κήρυξε τον "πόλεμο στον φασισμό";


Κάποτε ο Χριστός, ενώ δίδασκε στο ιερό, ήρθαν κοντά του οι αρχιερείς και τον ερώτησαν αγανακτισμένοι:
    «Με ποια εξουσία τα κάνεις όλα αυτά; Ποιος σου έδωσε αυτή την εξουσία;»

     Και ο Χριστός τους απάντησε: «Θα σας ρωτήσω και εγώ έναν λόγο, και αν μου απαντήσετε, θα σας πω και εγώ με ποια εξουσία τα κάνω αυτά. Το βάπτισμα του Ιωάννη (του Προδρόμου) από πού ήταν; Από τον Ουρανό ή από τους ανθρώπους;»

     Εκείνοι τότε άρχισαν να σκέπτονται μέσα τους, λέγοντας: «Αν πούμε: Από τον Ουρανό, θα μας πει: Γιατί, λοιπόν, δεν πιστέψατε σ' αυτόν; Αν, όμως, πούμε: Από τους ανθρώπους, φοβόμαστε το πλήθος, επειδή, όλοι έχουν τον Ιωάννη ως προφήτη».    Και του απάντησαν: «Δεν ξέρουμε».     Κι Εκείνος τους είπε: «Ούτε εγώ σας λέω με ποια εξουσία τα κάνω αυτά». (Ματθαίος 21:23-27)
Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά; Γιατί κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες, ακούγεται (από αριστερούς, χαζοδεξιούς και αντιλαλεί το τηλεόπληκτο πόπολο) το χιλιοειπωμένο «οι Έλληνες πολέμησαν εναντίον του φασισμού» ή «η Ελλάδα είπε ΟΧΙ στο φασισμό».
Ο υπουργός μισελληνικής προπαγάνδας και απεθνοποίησης της παιδείας, πέρσι μας διαφώτισε ότι, «…το έπος της 28ης Οκτωβρίου, ήταν ένας πόλεμος αντίστασης στο φασισμό και μέρος του ευρύτερου αντιφασιστικού αγώνα στην Ευρώπη».
Μάλιστα. Καταρχάς τίθεται το εύλογο ερώτημα:
Δηλαδή αν ο εχθρός είχε π.χ. δημοκρατικό πολίτευμα, θα τον αφήναμε να περάσει;
Εάν έκαναν την εισβολή οι μπολσεβίκοι θα κάναμε αντίσταση;  
 
 

Η Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1940, πολέμησε έναν εχθρό, έναν ξένον εισβολέα που της επιτέθηκε και απείλησε την εδαφική της ακεραιότητα, χωρίς να του ζητήσει πιστοποιητικό πολιτικών ή κοινωνικών φρονημάτων.

Κι εγώ νόμιζα ότι ευρίσκεται εις πόλεμον "με τον φασισμόν"
Και φυσικά το ΟΧΙ δεν το είπε ο λαός. Το είπε ο Μεταξάς**.

Μα μισό λεπτό, ο Μεταξάς δεν ήταν «φασίστας»;
Εάν ήταν φασίστας, πως έκανε αντίσταση κατά του φασισμού;
Διαβάζουμε στην wikipedia:
Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου μπορεί να χαρακτηριστεί ως δεξιό αυταρχικό και ως πατερναλιστικό. Παρά τις επιρροές του από τον φασισμό και τον ναζισμό, η 4η Αυγούστου δεν ταυτίζεται με τα καθεστώτα της ναζιστικής Γερμανίας και της φασιστικής Ιταλίας. Εξάλλου, δεν υιοθετούσε τις φυλετικές-ρατσιστικές διακρίσεις του ναζισμού (χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι επιτρεπόταν στους Έλληνες Εβραίους η συμμετοχή στην ΕΟΝ). Μια ακόμα σημαντική διαφορά ήταν ο αντι-ιμπεριαλιστικός λόγος του καθεστώτος και του Μεταξά.
Ο εθνικισμός ήταν ίσως το πιο κύριο χαρακτηριστικό του καθεστώτος, έχοντας επιρροές από τη δικτατορία του Σαλαζάρ στη Πορτογαλία και του στρατοκρατικού "Εστάντο Νόβο" στη Βραζιλία.

Ο Μεταξάς είχε στόχο έναν νέο "Τρίτο Ελληνικό Πολιτισμό". Οι οπαδοί του καθεστώτος θεωρούσαν ότι οι σύγχρονοι Έλληνες οφείλουν να είναι οι συνεχιστές του Αρχαίου (Α΄) και του Βυζαντινού (Β΄) Πολιτισμού.

Οπότε, ή ο Μεταξάς δεν ήταν φασίστας και άρα έκανε αντίσταση κατά του φασισμού (οπότε του αξίζει κάθε τιμή από το «δημοκρατικό τόξο») ή ήταν φασίστας, αλλά προτίμησε να υπερβεί την ιδεολογία του και να κηρύξει τον πόλεμο στους ομοϊδεάτες του, για χάρη της πατρίδας*, οπότε πάλι του αξίζει τιμή.  
Το πιθανότερο βέβαια, εάν τεθούν τέτοιες ερωτήσεις στους ινστρούχτορες της προπαγάνδας να απαντήσουν κι εκείνοι: «Δεν ξέρουμε».

* κάτι που δεν θα έκαναν οι εγχώριοι οπαδοί του μπολσεβικισμού, εάν έκανε επίθεση η «μαμά» Μόσχα ή οι δορυφόροι της.

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016



 Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία, η Μητέρα της Αγιότητος

του Σαββα Ηλιαδη, δασκαλου
       




Διαβάζοντας το προοίμιο του Αγίου Νικοδήμου στο βιβλίο «Συναξαριστής Νεομαρτύρων», εντυπωσιάζει η διαχρονικότητα και το επίκαιρο των λόγων του αγίου.

     Αναφερόμενος στους Νεομάρτυρες και θέτοντας το ερώτημα: γιατί ο Θεός ευδόκησε να γίνονται μάρτυρες σ` εκείνους τους χαλεπούς καιρούς της Τουρκοκρατίας, όπου εβασίλευε η έλλειψη του φόβου του Θεού και της αρετής, η ολιγοπιστία, η ιδιοτέλεια και γενικά η αύξηση της ανομίας, διακρίνει πέντε λόγους:

     Α΄. Για να γίνει ανακαινισμός όλης της Ορθοδόξου πίστεως.

     Β΄. Για να μένουν αναπολόγητοι κατά την ημέρα της Κρίσεως οι αλλόπιστοι.

     Γ΄. Για να είναι (οι Νεομάρτυρες) δόξα μεν και καύχημα της Ανατολικής Εκκλησίας, έλεγχος δε και καταισχύνη των ετεροδόξων.

     Δ΄. Για να είναι παράδειγμα υπομονής σε όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, οι οποίοι τυραννούνται κάτω από το βαρύ ζυγό της αιχμαλωσίας.

     Ε΄. δε και τελευταίο, για να είναι θάρρος και παρακίνηση στο να μιμηθούν διά του έργου το μαρτυρικό τους τέλους, και όλοι μεν οι Χριστιανοί οι κατά περίσταση αναγκαζόμενοι να μαρτυρήσουν. Εξαιρετικά δε και μάλιστα, όσοι έφθασαν να αρνηθούν πρωτύτερα την Ορθόδοξη πίστη…

   Είναι ενδιαφέρουσα και άξια ιδιαίτερης προσοχής για τα σημερινά χρόνια η διδασκαλία του Αγίου και στους πέντε λόγους που προβάλλει. Ιδιαίτερα στον δεύτερο λόγο, καθότι επλήθυναν σε αριθμό στην πατρίδα μας οι αλλόπιστοι και υφέρπει και παράκειται το κακό. Περισσότερο όμως ενδιαφέρων και επείγων είναι ο τρίτος, αυτός περί των ετεροδόξων. Γνώριζε ο άγιος την αλαζονική στάση των ετεροδόξων απέναντι στην Ορθοδοξία στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. (Ας διαβάσουμε ποια ήταν η στάση των Ελλήνων ετεροδόξων στην Επανάσταση). Γι` αυτό, θα παρουσιάσουμε συνοπτικά τον τρίτο λόγο, για να δούμε  μέσα απ` αυτόν την ουσιώδη διαφορά της πίστης μας από τους λεγόμενους άλλους χριστιανούς (Παπικούς,  Προτεστάντες κλπ), και την αντιπάθειά που τρέφουν προς το Ρωμαίικο, τους οποίους αποκαλεί κακοδόξους. Γράφει ο Άγιος:

     « Οι νέοι αυτοί μάρτυρες είναι δόξα μεν και καύχημα της Ανατολικής Εκκλησίας, έλεγχος δε των κακοδόξων, διότι κοντά στα άλλα δύσφημα τα οποία εξέρασαν οι αντίπαλοι κατά της Εκκλησίας, πρόσθεσαν κι αυτό ακόμη, κατηγορώντας την ότι νέο Άγιο ή Μάρτυρα δεν απόκτησε. Ας καταντροπιαστούν λοιπόν την αιώνια αισχύνη, και ας ντραπούν, τώρα που βλέπουν διά του παρόντος βιβλίου την Ανατολική Εκκλησία πλουτισμένη και γεμάτη όχι από έναν ή δύο ή τρεις νέους Μάρτυρες, αλλά από πλήθος νέων Μαρτύρων…». Γνώριζε ο Άγιος για «τα δύσφημα που ξερνούσαν» και ένιωθε πόνο για τις συκοφαντίες και τις κακόβουλες κινήσεις τους, σε καιρούς φοβερά δύσκολους για το Γένος, καθώς τα ζούσε και ο ίδιος την εποχή εκείνη (1749-1809).

     Συνεχίζει παρακάτω λέγοντας πως αυτοί, οι Νεομάρτυρες, δεν είναι κατώτεροι όλων των άλλων παλαιών αγίων. Και εξηγεί: «Εκείνοι αγωνίστηκαν κατά της πολυθεΐας και ειδωλολατρίας, η οποία είναι μια προφανής ασέβεια και η οποία δύσκολα μπορεί να απατήσει ένα λογικό νου, αυτοί δε αγωνίστηκαν κατά της μονοπροσώπου μονοθεΐας, η οποία είναι μια κρυμμένη ασέβεια και μπορεί εύκολα να απατήσει το νου».
 Ακόμη, ως εργασθέντες στον αμπελώνα του Κυρίου είτε παλαιοί είτε νέοι στους χρόνους, ο Θεός τους κατέταξε ίσους, δηλαδή, τους χάρισε το στεφάνι του Μαρτυρίου και την απόλαυση της αιώνιας βασιλείας.

     Προφανώς, λέγοντας μονοθεΐα, δεν εννοεί μόνο τους Μουσουλμάνους, οι οποίοι ήταν κατακτητές, άρα και φανεροί εχθροί, αλλά και όλους τους εκτός της Ορθοδοξίας κρυφούς επίβουλους τυχοδιώκτες «αδελφούς», αυτούς που επικαλούνταν τον «ένα Θεό» ή την «συγγένεια εν Χριστώ», για να πλανέψουν το πλήρωμα.

      Έρχεται λοιπόν στην κορύφωση του λόγου του, εκφράζοντας διά του στόματός του τη χαρά της Εκκλησίας: «Έχει καύχημά της και χαρά της η Εκκλησία τα ιερά λείψανα των νέων Μαρτύρων και τα Άγια αίματά τους και χαίρεται όλο και περισσότερο, που συνεχώς αυξάνει ο αριθμός τους», λέγει πολύ χαριτωμένα και συνεχίζει: «Και από εδώ βεβαιώνεται πως, αυτή η κατηγορουμένη (η Αγία Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία), ως στείρα και έρημος,    γέννησε αληθινά τώρα επτά, όπως η Άννα και έγιναν πολλά τα παιδιά της , οι νέοι, λέω, Άγιοι και Μάρτυρες΄ «στερα τεκεν πτ, κα πολλ ν τκνοις σθνησε» (Α΄Βασ. Β,5) και «πολλ τ τκνα τς ρμου μλλον τς χοσης τν νδρα» (Ησ. 54,1).

     Ο Άγιος κλείνει με ένα παρήγορο μήνυμα, ιδιαίτερα για τις ημέρες μας, όπου πάλι η πίστη μας αποδυναμώθηκε, η κακία περίσσεψε, ο νόμος του Θεού δεν εφαρμόζεται και η Ορθοδοξία διακυβεύεται. Μας ενθαρρύνει να σταθούμε στέρεοι στην Αγία Ορθοδοξία:


     «Λοιπόν, βεβαιότατα αυτοί οι νέοι Μάρτυρες είναι ομολογουμένως και αληθώς Άγιοι και ευαρέστησαν το Θεό και δοξάστηκαν απ` Αυτόν, διά των θαυμάτων της θείας Χάριτος και μάλιστα διά της επισκίασης του Θείου φωτός. Είναι δε αυτοί τέκνα της Ανατολικής Εκκλησίας, οι οποίοι κατέχουν τα δόγματά της. Τώρα μπορούν να  έλθουν και τα μικρά παιδάρια να βγάλουν το συμπέρασμα και να πουν, ότι, όπως αυτοί είναι Άγιοι και ευάρεστοι στο Θεό, έτσι και η Ανατολική Εκκλησία, η οποία τους γέννησε πνευματικά, κατά συνέπεια είναι Αγία και ευάρεστη στο Θεό και ταμειούχος της θείας Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Κατά διπλή συνέπεια δε και τα δόγματα αυτής είναι ορθόδοξα και ευσεβέστατα. «Όποιου είδους είναι οι γιοι, τέτοια είναι και η μητέρα τους και όποιου είδους είναι ο καρπός, τέτοιο είναι και το δέντρο και όποιου είδους είναι τα αποτελέσματα, τέτοια είναι και τα αίτια, που τα προκάλεσαν. Και για να μην πω ότι πολύ περισσότερο ισχύει αυτό για τη μεταφυσική».


      Είναι καιρός να πάρουν οι Νεομάρτυρες τη θέση που τους πρέπει στην καρδιά μας και στη ζωή μας.  Η Εκκλησία μας τους τιμά, κυρίως σε τοπικό επίπεδο. Τα μαρτύριά τους, όμως, έχουν μέγιστη απήχηση στο Ρωμαίικο αλλά και Πανορθόδοξη και η αγιότητά τους, που είναι η ίδια με των παλαιών αγίων.


Ηλιάδης Σάββας


Δάσκαλος


Κιλκίς, 24-10-2016


ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Οταν συνεχως το φωναζουμε, με ολες μας τις φωνητικες χορδες, οτι καταντησατε μια ΧΑΒΡΑ ΨΕΥΔΟΕΚΚΛΗΣΙΩΝ, εσεις συνεχιζετε και το αμφισβητειτε; Ιδου η καταστασι στην οποια βρισκεσθε. Ειναι αυτο Εκκλησια Χριστου; ΄Η ΧΑΒΡΑ και ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ; Ποιος μπορει να μας εξηγησει το ΑΙΣΧΙΣΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ που μοιαζει μαλλον με Δαιμονοκρατουμενη Συναγωγη, αφου η θρησκειες των Εθνων ειναι ΔΑΙΜΟΝΙΑ; Βαρυς ο λογος, αλλα δυστυχως, ΑΛΗΘΙΝΟΣ. Ο σωζων εαυτον σωθειτω.

Λεπτομέρειες!!! Γεμίσαμε «Εκκλησίες»! «Εκκλησίες», «εκκλησίες», «εκκλησίες»!!!

Μετὰ τὴν Κολυμπάριο Σύνοδο ποιός δίνει σημασία στὸ πῶς θεωρεῖ τὸ ἐπίσημο site τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸ προτεσταντικὸ μόρφωμα τοῦ CCME;
Συνάντηση Αρχιεπισκόπου με μέλη της Επιτροπής Εκκλησιών για τους Μετανάστες στην Ευρώπη (CCME) 25.10.2016
Με μέλη της Επιτροπής Εκκλησιών για τους Μετανάστες στην Ευρώπη (CCME) συναντήθηκε σήμερα ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
Τα μέλη της CCME, με επικεφαλής την Πρόεδρο και την Αντιπρόεδρο της Επιτροπής και μέλη από Γαλλία, Νορβηγία, Ρουμανία, Ελβετία και Γερμανία συνεδρίασαν στην Αθήνα μετά από πρόσκληση της Εκκλησίας της Ελλάδος και συγκεκριμένα του Κέντρου Συμπαραστάσεως Παλιννοστούντων και Μεταναστών - Οικουμενικού Προγράμματος Προσφύγων της Εκκλησίας της Ελλάδος…
Παρόντες στη συνάντηση ήταν ο Διευθυντής του Κέντρου Συμπαραστάσεως Παλιννοστούντων και Μεταναστών - Οικουμενικού Προγράμματος Προσφύγων, Πανοσ. Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Συμεωνίδης, η προϊσταμένη του Κέντρου κυρία Ευθαλία Παππά, ο κ. Αντ. Παπαντωνίου, επίτιμος πρόεδρος της CCME και άλλοι συνεργάτες του Κέντρου.
Πηγή: http://www.ecclesia.gr/epikairotita/main_epikairotita_next.asp?id=1958


____________________________________________________

Επίσκεψη (15-17/9/2015) στην Ελλάδα (Θεσσαλονίκη, Ειδομένη, Αθήνα) εκκλησιαστικής αντιπροσωπείας από Μεγάλη Βρετανία και Ιρλανδία μαζί με εκπροσώπους του CCME. Συμμετείχαν ο Αγγλικανός Επίσκοπος Ευρώπης, David Hamid, ο Επίσκοπος της Κοπτικής Εκκλησίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, Abna Angealos, ο Γενικός Γραμματέας της Επιτροπής Churches together in Britain and Ireland / Εκκλησίες Μαζί στη Βρετανία και Ιρλανδία, πάστορας Bob Fyffe, ο Torsten Moritz, από CCME, Βρυξέλλες, δημοσιογράφοι κλπ. Στην Αθήνα συναντήθηκαν και με τον Σεβασμιώτατο Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως ενώ το πρόγραμμα …είχε οργανώσει η προϊσταμένη του ERP, κ. Ευθαλία Παππά.



____________________________________________________

  
Οι Ευρωπαϊκές Εκκλησίες για την τρομοκρατία και το προσφυγικό

Από 25 μέχρι 27 Νοεμβρίου 2015 η Διοικούσα Επιτροπή του Συμβουλίου Ευρωπαϊκών Εκκλησιών συνεδρίασε στην Ιερή Πόλη Ετσμιατζίν της Αρμενίας, φιλοξενούμενη από την Αρμενική Αποστολική Εκκλησία.
Η επίσκεψη στην Αρμενία έδωσε την ευκαιρία για μια σειρά από σημαντικές στιγμές, όπως η ακρόαση με την Α.Α. τον Πατριάρχη Καρεκίν Β’ στη Μητρική Έδρα της Ιεράς Πόλεως του Ετσμιατζίν και το προσκύνημα στο Μνημείο και το Μουσείο της Αρμενικής Γενοκτονίας στο Ερεβάν, όπου έγινε κατάθεση στεφάνου για την επέτειο των 100 χρόνων από την έναρξη της Γενοκτονίας…
Η Διοικούσα Επιτροπή ανταποκρίθηκε στη σύγχρονη προσφυγική κρίση με τη δημόσια δήλωση «Μια Ευρώπη ειρήνης και φιλοξενίας», που ακολουθεί:

Συμβούλιο Ευρωπαϊκών Εκκλησιών
Την Εκκλησία της Ελλάδος εκπροσώπησε ο αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Σωτηριάδης, γραμματέας της Συνοδικής Επιτροπής Διορθοδόξων και Διεκκλησιαστικών Θεμάτων. 
(ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Θυμαστε, αυτη την αδελφη ψυχη; Ειναι αυτος που ηταν υποψηφιος μητροπολιτης Κατερινης, αλλα συναναστρεφεται ασυστολα και  ....γελαδεροτατα, με ολους τους ετεροδοξους και αλλοδοξους, αλλα ακουγονται και αλλα πολλα ...ευωσμα!!!!! εργα και ημερες του).
                      Δυο ....αδελφες ψυχες....
 



Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου